Z Forumowy system RPG Marant
(→Postacie niezależne) |
(→Postacie niezależne) |
||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
{{Szablon: BoczneZdjęcie|Lokacje_opuszczona_straznica.jpg}} | {{Szablon: BoczneZdjęcie|Lokacje_opuszczona_straznica.jpg}} | ||
Gdzieś na na dalekiej północy w gminie Kardon znajduje się stara strażnica wybudowana jeszcze za czasów Łowczych Królewskich. Ufortyfikowana jest na wzgórzu w miejscu, gdzie niemal kończy się szlak wędrowny, co czyni ją ostatnim przyjaznym przyczółkiem na północy. Przez lata swego istnienia gościła różnych lokatorów. Od żołnierzy królewskich poprzez bandytów i kłusowników na ochotniczych patrolach kończąc. Jednak ostatnio stała się bazą wypadową dla zdziczałych wampirów z gór. Zbudowano ją z solidnego kamienia, który opiera się surowym klimatom północy. W środku znajdzie schronienie do pięciu osób. Posiada ona wspólną kwaterę, niewielki magazyn i miejsce do przygotowywania posiłków. Wyższe kondygnacje mają niewielkie okienka do obserwacji terenu czy prowadzenia ostrzału. Teren wokół niej jest przejrzysty. Bardzo dobrze widać przejście ze strony gór. Niskie temperatury dostatecznie przerzedziły roślinność sprawiając, że rosną tam mchy, darnie traw, niskie krzewy czy sporadyczne drzewa iglaste. Na Atunus 19 roku III ery strażnicę zajęły Bękarty Rashera w trakcie kampanii oczyszczania tych ziem z tak zwanych "Dzikich Wampirów". Z początku był to mały posterunek na "końcu cywilizacji". Obecnie strażnicę rozbudowano do małego fortu mogącego pomieścić do 80 ludzi. Na fortecę składa się wieża strażnica, obecnie pełniąca funkcję stołpu, oraz wysoki kamienny mur z czterema mniejszymi wieżyczkami. W obrębie murów znaleźć można również kilka drewnianych budynków. Są to: stajnia na dwa tuziny wierzchowców, niewielka kuźnia, oraz spichlerz i budynek sypialny. | Gdzieś na na dalekiej północy w gminie Kardon znajduje się stara strażnica wybudowana jeszcze za czasów Łowczych Królewskich. Ufortyfikowana jest na wzgórzu w miejscu, gdzie niemal kończy się szlak wędrowny, co czyni ją ostatnim przyjaznym przyczółkiem na północy. Przez lata swego istnienia gościła różnych lokatorów. Od żołnierzy królewskich poprzez bandytów i kłusowników na ochotniczych patrolach kończąc. Jednak ostatnio stała się bazą wypadową dla zdziczałych wampirów z gór. Zbudowano ją z solidnego kamienia, który opiera się surowym klimatom północy. W środku znajdzie schronienie do pięciu osób. Posiada ona wspólną kwaterę, niewielki magazyn i miejsce do przygotowywania posiłków. Wyższe kondygnacje mają niewielkie okienka do obserwacji terenu czy prowadzenia ostrzału. Teren wokół niej jest przejrzysty. Bardzo dobrze widać przejście ze strony gór. Niskie temperatury dostatecznie przerzedziły roślinność sprawiając, że rosną tam mchy, darnie traw, niskie krzewy czy sporadyczne drzewa iglaste. Na Atunus 19 roku III ery strażnicę zajęły Bękarty Rashera w trakcie kampanii oczyszczania tych ziem z tak zwanych "Dzikich Wampirów". Z początku był to mały posterunek na "końcu cywilizacji". Obecnie strażnicę rozbudowano do małego fortu mogącego pomieścić do 80 ludzi. Na fortecę składa się wieża strażnica, obecnie pełniąca funkcję stołpu, oraz wysoki kamienny mur z czterema mniejszymi wieżyczkami. W obrębie murów znaleźć można również kilka drewnianych budynków. Są to: stajnia na dwa tuziny wierzchowców, niewielka kuźnia, oraz spichlerz i budynek sypialny. | ||
| + | Nieznanego dnia Astas roku 35 III ery fort został zaatakowany, przypuszczalnie przez hordę wampirów. Mimo zaciekłej walki członkowie Srebrnej Ręki zostali wymordowani. Obecnie fort jest zniszczoną i spaloną ruiną. | ||
<br><center>[[Plik:opuszczona_strażnica2.jpeg]]</center><br> | <br><center>[[Plik:opuszczona_strażnica2.jpeg]]</center><br> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==Postacie niezależne== | ==Postacie niezależne== | ||
| Linia 15: | Linia 13: | ||
*'''Imię:''' Arnulf | *'''Imię:''' Arnulf | ||
*'''Płeć:''' mężczyzna | *'''Płeć:''' mężczyzna | ||
| − | *'''Rasa:''' | + | *'''Rasa:''' wampir |
*'''Mutacja:''' brak | *'''Mutacja:''' brak | ||
*'''Data urodzenia:''' nieznana | *'''Data urodzenia:''' nieznana | ||
| − | *'''Lokalizacja:''' | + | *'''Lokalizacja:''' nieznana |
*'''Status:''' <span style="color:green;">Żywy</span> | *'''Status:''' <span style="color:green;">Żywy</span> | ||
| − | Arnulf służy w Bękartach Rashera w randze sierżanta. Sierżant to najwyższy stopień podoficerski, umożliwiający dowodzenie liczniejszymi jednostkami i zapewniający mocną pozycję w organizacji. Sierżant może dowodzić kompanią 60-110 żołnierzy. Arnulf sprawuje dowodzenie nad kompanią Srebrnej Ręki, czyli specjalnej grupy synów Rashera specjalizującej się w zabijaniu wampirów. Człowiek ten pochodzi z Revar i był jednym z pierwszych "srebrnych" w szeregach Bękartów. | + | Arnulf służy w Bękartach Rashera w randze sierżanta. Sierżant to najwyższy stopień podoficerski, umożliwiający dowodzenie liczniejszymi jednostkami i zapewniający mocną pozycję w organizacji. Sierżant może dowodzić kompanią 60-110 żołnierzy. Arnulf sprawuje dowodzenie nad kompanią Srebrnej Ręki, czyli specjalnej grupy synów Rashera specjalizującej się w zabijaniu wampirów. Człowiek ten pochodzi z Revar i był jednym z pierwszych "srebrnych" w szeregach Bękartów. Jest bardzo surowy i nienawidzi krwiopijców od kiedy jego rodzina zginęła w ataku wupów. Nieznanego dnia roku 35 III Ery został przemieniony w wampira i z niejasnych przyczyn dołączył do dzikich hord z Północy. |
Aktualna wersja na dzień 12:41, 24 mar 2020
Gdzieś na na dalekiej północy w gminie Kardon znajduje się stara strażnica wybudowana jeszcze za czasów Łowczych Królewskich. Ufortyfikowana jest na wzgórzu w miejscu, gdzie niemal kończy się szlak wędrowny, co czyni ją ostatnim przyjaznym przyczółkiem na północy. Przez lata swego istnienia gościła różnych lokatorów. Od żołnierzy królewskich poprzez bandytów i kłusowników na ochotniczych patrolach kończąc. Jednak ostatnio stała się bazą wypadową dla zdziczałych wampirów z gór. Zbudowano ją z solidnego kamienia, który opiera się surowym klimatom północy. W środku znajdzie schronienie do pięciu osób. Posiada ona wspólną kwaterę, niewielki magazyn i miejsce do przygotowywania posiłków. Wyższe kondygnacje mają niewielkie okienka do obserwacji terenu czy prowadzenia ostrzału. Teren wokół niej jest przejrzysty. Bardzo dobrze widać przejście ze strony gór. Niskie temperatury dostatecznie przerzedziły roślinność sprawiając, że rosną tam mchy, darnie traw, niskie krzewy czy sporadyczne drzewa iglaste. Na Atunus 19 roku III ery strażnicę zajęły Bękarty Rashera w trakcie kampanii oczyszczania tych ziem z tak zwanych "Dzikich Wampirów". Z początku był to mały posterunek na "końcu cywilizacji". Obecnie strażnicę rozbudowano do małego fortu mogącego pomieścić do 80 ludzi. Na fortecę składa się wieża strażnica, obecnie pełniąca funkcję stołpu, oraz wysoki kamienny mur z czterema mniejszymi wieżyczkami. W obrębie murów znaleźć można również kilka drewnianych budynków. Są to: stajnia na dwa tuziny wierzchowców, niewielka kuźnia, oraz spichlerz i budynek sypialny. Nieznanego dnia Astas roku 35 III ery fort został zaatakowany, przypuszczalnie przez hordę wampirów. Mimo zaciekłej walki członkowie Srebrnej Ręki zostali wymordowani. Obecnie fort jest zniszczoną i spaloną ruiną.
Postacie niezależne
- Imię: Arnulf
- Płeć: mężczyzna
- Rasa: wampir
- Mutacja: brak
- Data urodzenia: nieznana
- Lokalizacja: nieznana
- Status: Żywy
Arnulf służy w Bękartach Rashera w randze sierżanta. Sierżant to najwyższy stopień podoficerski, umożliwiający dowodzenie liczniejszymi jednostkami i zapewniający mocną pozycję w organizacji. Sierżant może dowodzić kompanią 60-110 żołnierzy. Arnulf sprawuje dowodzenie nad kompanią Srebrnej Ręki, czyli specjalnej grupy synów Rashera specjalizującej się w zabijaniu wampirów. Człowiek ten pochodzi z Revar i był jednym z pierwszych "srebrnych" w szeregach Bękartów. Jest bardzo surowy i nienawidzi krwiopijców od kiedy jego rodzina zginęła w ataku wupów. Nieznanego dnia roku 35 III Ery został przemieniony w wampira i z niejasnych przyczyn dołączył do dzikich hord z Północy.