Aktualna wersja na dzień 12:00, 26 kwi 2018

Strażnicy pierwszego płomienia

Historia

Świat powstał w ogniu pierwotnym, przesyconym magią i dającym moc. Z niego to narodziły się pierwsze smoki, istoty o boskiej naturze i sile. Ogień ten jednak nie różnił się od każdego innego w jednym aspekcie... on też zaczął w końcu przygasać. Przez niezliczoną ilość lat płomienie stawały się coraz chłodniejsze a wraz z utratą ciepła traciły też całą zamkniętą w nich magię. Ostatecznie ogień zniknął z powierzchni, pozostawiając ślad swojej wcześniejszej bytności tutaj w krajobrazach pokrywających cały Marant. Pomimo zniknięcia z powierzchni nie zgasł on jednak całkowicie, znalazł sobie jedynie nowe miejsce w którym mógł utrzymywać dalej swą siłę, miejscem tym był środek planety. Przez milenia ukryty przed wzrokiem istot zamieszkujących powierzchnię, płomień został zapomniany i jedyne chwile w których go wspominano, były historie opowiadane przez bajarzy w karczmach. Nawet zapomniany, ogień nie stracił jednak na sile i nie zaczął raz jeszcze przygasać. Naturą ognia jest się rozprzestrzeniać i nie ważne, czy jest to wielki pożar, czy tylko mały ledwie się tlący płomyczek, ogień zawsze będzie próbował pochłonąć wszystko wokół siebie i nawet ten, który wszystkie inne zapoczątkował nie jest wcale w tym aspekcie inny. Podążając za swoją naturą, pierwotny ogień szukał więc dróg, które raz jeszcze pozwoliłyby wydostać mu się na powierzchnię i powrócić na dobre do pamięci tych, którzy o nim zapomnieli. Zawsze gdy choć niewielki jego płomyk wydostał się na światło dzienne, powodował on katastrofy o skali niewidzianej wcześniej nigdzie indziej... pożary trawiące wiele kilometrów lasów niedające się niemal ugasić samą wodą, burze uderzające z siłą zdolną całkowicie spopielić drzewa sekundy po uderzeniu, czy niewielkie strumyki zalewające całe wioski.

Znamię pustego

Ci którzy zaprzysięgli swe życie w ochronie pierwotnego płomienia zostają pokryci mrocznymi runami wiążącymi ich duszę z światem materialnym sprawiając że śmierć staję się dla nich tak pospolita jak samo życie. Funkcja - Całe ciało jak i dusza naznaczonego pokryte zostaje runami, które nie pozwalają mu doznać prawdziwej śmierci. Po śmierci naznaczonej postaci jej/jego ciało pęka zostawiając jedynie postać ducha. śmierć jednak pod postacią ducha jest mniej przyjemna. Po śmierci ciała - Twoje ciało w momencie śmierci wytwarza magiczny podmuch energii odpychając wszystkich przeciwników i przedmioty w promieniu 5 metrów do 100 kg wagi o 10 metrów z dala od centrum podmuchu, podmuch nie ma wpływu na twój ekwipunek. Po zniszczeniu ciała gracz zostaje pod postacią ducha Duch - Postać oszukała śmierć za cenę stania się jedynie widmem dawnej osoby. Postać ducha zachowuję cały ekwipunek i umiejętności jakie do niedawna posiadała. Postać ducha jest materialna i widzialna jak zwykłe ciało śmiertelne. Postać ducha ograniczona jest do 5kg bazowego udźwigu 1 finiszera na post z danej specjalizacji walki oraz 2 inkantacji na post reszta statystyk pozostaje bez zmian. By odzyskać formę cielesną należy zabić 10 humanoidalnych przeciwników. Śmierć pod postacią ducha może zakończyć się dwojako: Ponowna forma duchowa - Śmiertelne obrażenia powodują kolejny podmuch energii magicznej takiej samej jak przy stracie ciała. 20% szans. Śmierć ducha - Śmiertelne obrażenia powodują zniszczenie ducha i odrodzenie jego formy duchowej przy pierwotnym ogniu bez żadnego wyposażenia z zachowaniem 50% nauczonych umiejętności i specjalizacji wybieranych losowo. przedmioty stracone przy śmierci postaci ducha zostają spalone w popiół. 80% szans.