Gmina Hadur

O lokacji

Na niewielkiej wysepce w pobliżu wyspy Hadur, będącej składową archipelagu Chatal i gminy o nazwie wyspy, odnaleziono wejście do małego cmentarza. wyspa usłana jest pustynnymi piaskami i cały obiekt stanowi formę pomnika upamiętniającego ofiary zarazy, która dokonała spustoszenia wśród ludności wyspy minionych wieków. Na wyspę można dopłynąć spokojnie wpław, lub wynajętą na wybrzeżu łódką rybacką, niemożliwe natomiast jest wpłynięcie żadnym okrętem typu bryg, statek handlowy, fregata, Galeon czy Galera, lub podobnych wielkości i rozmiarów, gdyż dno oceaniczne w pobliżu wyspy jest skaliste i nieregularne, przez co wpływanie większymi jednostkami pływającymi powoduje uszkodzenie poszycia i zatonięcie okrętu. Wyspę nazywano niegdyś Kleft.

Dopływając na wyspę oświadcza się podobny widok jak przy większości nekropolii tego regionu, z wyjątkiem napisów na szarfach zdobiących zejście, są napisane w języku wspólnym przez rekonstruktorów budowli o brzmieniu: "Ku pamięci ofiar Moriatur Mundi".

Sala pamięci umarłych

Mapa sali pamięci umarłych

Jest to wielka hala rozciągająca się na całą powierzchnię wyspy pod ziemią. wszędzie w sali usadowione są filary, a na nich dłutem wyryte imiona, nazwiska i pochodzenie zmarłych. Wśród tych kolumn osadzone jest 5 postumentów a na nich różne figury upamiętniające momenty choroby, przedstawiające dzień po dniu, do piątego dnia jak wyglądał przebieg śmierci chorych na zarazę Moriatur Mundi.

Posąg tytułowany jako: "Thanatos w cierpieniu"

Posąg Thanatosa w cierpieniu

Posąg przedstawia moment z legendy dotyczącej Erosa i Thanatosa. Jest to figura mająca upamiętniać moment choroby, która doświadczyła Erosa. Thanatos w tym momencie się nim opiekował, a jego serce przeszywał ból na myśl o utracie swego jedynego brata. Posąg ma być przestrogą dla cierpiących zarazę, by starali się niwelować poczucie cierpienia u troszczących się o nich we wszystkich swerach znaczenia cierpienia. Posąg jest o tyle ciekawy, że nie przedstawia Erosa ani Thanatosa jako mężczyzn, do czego przyzwyczaiła miejska architektura dawnych miast. Według tego posągu oboje są kobietami. Posąg został osadzony na cokole. Na cokole znajdują się bowiem 4 wgłębienia w kształcie czworościanów o wymiarach 4x4x4 centymetry. Co ciekawe, te "trójkąty" są pierścieniami na cokole podzielone na równe 3 płaskie części.

O zarazie

Moriatur Mundi - tak nazwano niegdyś nieznaną chorobę, która objawiała się wysoką gorączką około 40 stopni, wypryskami na ciele o barwie czerwonej w formie plam i krost. Choroba trawiła organizm powolnie wyłączając z funkcjonowania organy wewnętrzne. Pierwsza przestawała pracować wątroba, później nerki, następnie żołądek i jelita, by w końcowym etapie choroby przestawał pracować mózg z zachowaniem zdolności podtrzymywania działania płuc i serca, lecz ostatecznie i to przestawało funkcjonować kończąc żywot nieszczęśnika na 7 dzień od pojawienia się gorączki.

Etapy rozwojowe:

• 1 dzień - pojawienie się gorączki w wysokości 40 stopni lub wyższej
• 2 dzień - pojawienie się plam i krost na ciele w barwie czerwonej, pojawiają się trudności z poruszaniem, bóle kostne i mięśniowe
• 3 dzień - przestaje pracować wątroba, gorączka wzrasta do 40,5 stopnia
• 4 dzień - przestają pracować nerki, bóle mięśniowe wzrastają uniemożliwiając poruszanie się bez umiejętności Hart Ciała,
• 5 dzień - bóle kostne i mięśniowe, pojawiające się zwiotczenie mięśni uniemożliwiają jakikolwiek ruch ciałem, zatraca się zdolność mówienia, bram widzenia, zmysłu wzroku, smaku czucia i powonienia.
• 6 dzień - praca serca oraz oddech stają się nieregularne, gorączka wzrasta do 41,5 stopnia
• 7 dzień - praca serca ustaje w momencie osiągnięcia 42 stopni gorączki, pacjent umiera.