Dział I: Zasady ogólne

Niniejsza ustawa określa zasady funkcjonowania sądownictwa praktycznego, czyli kierunki pracy, formy jej sprawowania w pełnym obiegu procesowym. Jednak ustawa nie zobowiązuje sądownictwa do schematyzacji pracy względem niej. Wymieniane są możliwe działania przewidywane w szczegółowych postępowaniach, jednak sąd ma prawo ograniczyć je, zawęzić zgodnie z wymaganiami indywidualnymi danej sprawy. Ustawa w sposób szczególny traktuje o powiązaniach między władzą sądowniczą, a wykonawczą i ustawodawczą, nadając jednocześnie normy współpracy oraz normy wymuszeń na ustawodawstwie i wykonawstwie postanowień sądowych.

Rozdział I: Naczelne zasady prawa

§1. Władza sądownicza stara się działać zgodnie z naczelnymi zasadami prawa. Jeżeli nie jest możliwe ich dopełnienie, władza sądownicza w swej konieczności ogranicza je wyłącznie na poczet dobra państwowego, społecznego z uwzględnieniem sprawiedliwości społecznej, lub szeroko pojętego dobra wspólnego.

• Zasada sądowego wymiaru sprawiedliwości - sąd zapewnienia każdemu człowiekowi uprawnienia do przedstawienia swojej sprawy przed sądami.
• Zasada niezależności sądów - sądy są władzą odrębną i niezależną od innych władz natomiast sędziowie w sprawach swego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko konstytucji, ustawom oraz bezpośrednio i wyłącznie królowi.
• Zasada pogłębiania zaufania do organów państwowych - sąd prowadzi postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników oraz całej społeczności do organów państwowych.
• Zasada dokonywania czynności przez organy - sąd w drodze postanowienia, orzeczenia, dyrektywy lub prośby ma prawo wymusić na organach władzy wykonawczej i ustawodawczej wykonanie czynności koniecznych dla doprowadzenia stanu sprawiedliwości i stanu zgodnego z konstytucją lub ustawami. Władza wykonawcza ani ustawodawcza nie może odmówić wykonani poleceń, jeżeli są one zdolne do wykonania takich działań.
• Zasada badania i uwzględniania okoliczności zdarzenia - sądy oraz organy procesowe w oparciu o materiał dowodowy oraz wszelkie elementy sytuacyjne zajścia, uwzględnia okoliczności przemawiające na korzyść oskarżenia oraz na jego niekorzyść.
• Zasada szybkości postępowania - sąd powinien działać i funkcjonować w sposób szybki i postępowy, zapewniać sprawność bez zbędnego zwlekania z zakończeniem postępowania.
• Zasada domniemania niewinności - sąd nie może nazwać winnym publicznie osoby, przed zakończeniem całej procedury sądowej i wydania wyroku sądu.
• Zasada swobodnej oceny dowodów - organy procesowe kształtują swój osąd na podstawie materiału dowodowego uwzględniając zasady logiki i poprawnego rozumowania.
• Zasada samodzielności rozstrzygania sądowego - sędzia samodzielnie wydaje wyroki i dopełnia wszelkich czynności w celu dopełnienia i ich wykonania.
• Zasada czynnego udziału stron w postępowaniu- sąd umożliwia stronom pozostającym w konflikcie na równy i czynny udział w całym postępowaniu.

Rozdział II: Definicje kodeksowe

§2. W niniejszej ustawie używa się niżej wymienionych pojęć w rozumieniu powszechnym jako:

• Nieletni - osoba poniżej 15 roku życia pozostająca w zależności względem innej osoby (z tytułu opieki rodzicielskiej, najemnictwa lub kurateli)
• Strona - poprzez stronę w postępowaniu uważa się zespół osób, które reprezentują stanowisko osoby pokrzywdzonego lub sprawcy (strona oskarżona i strona oskarżyciela).
• [Zostanie spisane w momencie pojawienia się definicji, których społeczeństwo nie rozumie w sposób logicznego rozumowania, które wymaga konkretnej wiedzy z zakresu prawa]

§3. Kodeks w rozumieniu ustawy prawo procesowe to zespół norm karnych zawartych w przepisach działu IX niniejszej ustawy.

Dział II: Skład sadu i wszelkie funkcje sądowe

Niniejszy dział określa sposobności podjęcia czynności w obszarze sądów, określa funkcjonowanie pozycji sądowych, zajmowanych funkcji w czasie piastowania i stanowienia kolejnych etapów postępowania przed sądem. Niniejszy dział zastrzega odstępstwa i uchybienia od sposobności miejscowych i funkcyjnych, jezeli sytuacja wskazuje na konieczność innego postępowania, jeżeli istnieje wola wielostronna do pominięcia stadiów i elementów składowych umożliwiając tym samym podjęcie wielowariantowej opcji czynności postępowania przed sądem.

Rozdział I: Miejsce i czas podjęcia czynności

§4. Miejscem właściwym do podejmowania czynności w procesie sądowym jest Sąd najwyższy dla Najwyższego sędziego, Pokrzywdzonego, Oskarżyciela, oskarżonego, obrończy i pełnomocników, biegłych sądowych, tłumaczy i specjalistów oraz przedstawicielstwa społecznego. Dla podejrzanego i podejrzewanego jest posterunek rycerzy zakonnych lub inne miejsce przedstawiające aparat bezpieczeństwa narodowego, miejscowego lub inne jej formy wchodzące w skład brupy zabezpieczenia i ochrony osób, mienia, obiektów i obszarów. Sąd królewski jest miejscem właściwym do podejmowania czynności procesowych i sądowych przez kanclerza koronnego w określonych sytuacjach i sprawach wychodzących poza obręb praw sędziego sądu najwyższego. §5. Właściwym czasem podjęcia czynności jest sposobność wielostronna do spotkania w ujęciu możliwym "bez zbędnej zwłoki" co oznacza możliwość przesunięcia terminowego posiedzenia sądu, gdy właściwość czasowa osób powiązanych i koniecznych w podjęciu czynności wykazuje brak możliwości na wcześniejsze spotkanie. Sąd w drodze wyjątków może wyłączyć strony postępowania, jeżeli ich obecność w uzasadnionych wypadkach nie jest konieczna, a opinia sądu niezachwiana.

Rozdział II: Sędzia

§6. Sędzia podejmuje czynności prawne w sprawach określonych ustawą o Sądownictwie. §7. Sędzia nie powinien być powiązany w sposób szczególny z osobami wchodzącymi w skład czynności procesowych, być niezależnym, niezawisłym w obrębie czynności. Jego obowiązkiem jest sprawiedliwe ujęcie sprawy i pozostanie oraz pozostawanie bezstronną osobą. §8. Sędzia podejmuje czynności w sposób bezpośredni na sali rozpraw.wszelkie czynności poza salą rozpraw wykonuje osobiście lub za pośrednictwem swoich najemników lub pracowników sądu zależnie od właściwości sądu. §9. Sprawuje funkcję: nadzorcy w czasie czynności przed obliczem sądu, pełni funkcje oskarżyciela bezstronnego w procesach, podejmuje wszelkie działania na które istnieje konieczność podjęcia czynności wyjaśniających. Zarządza strażą sądu w celach porządkowych oraz w celach doprowadzenia podejrzanych na teren sądu. ma prawo stosowania środków przymusu bezpośredniego pośrednio przez straże sobie podległe oraz jako osoba zlecająca władzy wykonawczej podjęcie danych czynności.

Rozdział III: Pokrzywdzony

§10. Pokrzywdzonym jest osoba, która została poszkodowana przez oskarżonego czynem przestępnym lub szkodą wynikająca z innych czynności niż czyn przestępny. Pokrzywdzonym może być jedna osoba prywatna, może być prokurator jako przedstawiciel społeczny, lub sędzia w przypadku wyłączenia funkcji pokrzywdzonego i oskarżyciela w czynnościach procesowych w celu ich skrócenia i ułatwienia, lub w przypadku gdy prokurator nie może podjąć czynności co wynika z jego nieobecności lub braku zajęcia się sprawą. §10.a Pokrzywdzony ma obowiązek mówienia prawdy i całej prawdy, nie może zatajać istotnych faktów i elementów działania. Jeżeli jego słowa działają na niekorzyść oskarżonego, a słowa generują fałszywy obraz prawdy, podlega karze równej co do istoty, co oskarżony.

Rozdział IV: Oskarżyciel

§11. Oskarżycielem jest osoba reprezentująca stronę pokrzywdzoną, może nią być adwokat, prokurator, lub sędzia. Osoba prywatna sama może pełnić rolę oskarżyciela, jednak ona obarczona jest możliwością poniesienia kary w przypadku błędnej interpretacji prawa, niestosowania się do zaleceń sądu wynikających z ustaw oraz postanowień porządkowych sądu, które mogą od prawa odbiegać w stopniu znacznym gdy istnieje konieczność wynikająca z istoty podjętej czynności.

Rzodział V: Podejrzany i Podejrzewany

§12. Podejrzewanym jest osoba która w wyniku postępowania przygotowawczego należy do kręgu osób powiązanych ze sprawą i może mieć z nią związek który nie jest znany. Nie oznacza to bycia osobą przestępną. Wobec takich osób nie godzi się stosować środków przymusu bezpośredniego, chyba ze jej działania wskazują na taką konieczność. §13. Podejrzanym jest osoba wobec której znaleziono możliwość popełnienia przestępstwa w wyniku istotnych poszlak wskazujących, lub znaleziono bezpośredni dowód, lub wiarygodnych świadków czynu przestępnego, przez co ustalenie osoby jest możliwe. Wobec takiej osoby stosuje się środki przymusu bezpośredniego gdy znajduje się w miejscu publicznym, nie zamkniętym lub domku lub innych miejscach prywatnych, wobec których istnieje możliwość ustalenia miejsca pobytu. Podejrzany może zostać ujęty w każdym momencie podjęcia czynności w sferach publicznych. Wobec osoby podejrzanej stosuje się blokady miejscowe i właściwościowe, możliwe jest podejmowanie działań w działach miejskich jak i terenowych, gdy zostaje wystosowany list gończy.

Rozdział VI: Oskarżony

§14.Oskarżonym jest osoba, wobec której sędzia wystosował akt oskarżenia w sposób ustny lub pisemny. Oskarżony nie ma prawa do podejmowania działań poza umożliwionymi przez władzę wykonawczą, która sprawuje opiekę do momentu doprowadzenia do sądu i przekazania straży sądu najwyższego lub królewskiego zależnie od właściwości sprawy. Oskarżonemu przysługuje prawo do obrony swojej godności i prawa do wolnej wypowiedzi, gdy sędzia na to wskaże czas i miejsce w czynnościach przed sądem na sali sądowej. §14.a Oskarżony ma prawo kłamać w czasie procesu i zakłamywać obraz rzeczywistości, jednak nie ma prawa do przekazywania winy w obręb innej osoby gdy nie miała ona styczności ze sprawą, podlega wówczas podwojeniu kara za dany czyn przestępny za jaki została pozwana.

Rozdział VII: Obrońca i Pełnomocnik

§15. Obrońcą jest osoba adwokata, która została wynajęta przez oskarżonego tylko w przypadku gdy dano jej takie prawo. Oskarżony może bronić się sam, jednak nie może bronić jej osoba nie będąca adwokatem lub sędzią. Oskarżony podlega karze w przypadku złamania postanowienia sadu i zakłóca porządek rozprawy, może zostać wyłączony z postępowania i zostać skazanym zaocznie. Sędzia sądu Valfden jest bezstronnym obrońcą, który podejmuje działania wyjaśniające na rzecz oskarżonego.