O lokacji

Verpah jeszcze kilka lat temu było małą wioską w gminie Emor na terenach hrabstwa Verran, lecz w ciągu kilku lat zmieniła się w dobrze prosperujące miasteczko. Swój rozwój zawdzięcza przede wszystkim umiejscowieniu przy granicy z wielką dżunglą rozpościerającej się w tutejszej części wyspy oraz bogactwa w egzotyczne gatunki zwierząt. Mimo upływu sporego odcinka czasu większość mieszkańców Veraph to nadal myśliwy, ale teraz nie brakuje tutaj też kowali czy lekarzy. Aktualnie Veraph składa się z trzech dzielnic - slumsów, handlowo-rozrywkowej i mieszkalnej. Powstanie dzielnicy slumsów to niechciany produkt rozwoju, ale dla mieszkańców Veraph to tylko przejściowy stan, który potrwa co najmniej kilka lat. Dumą dzielnicy handlowo-rozrywkowej jest rynek ze straganami oraz powstanie takich instytucji państwowych jak amfiteatr, przychodnia czy budynek straży miejskiej. Mówi się, że w veraphowskim amfiteatrze grają najlepsi aktorzy tuż po tych w stolicy królestwa. Oprócz tego wszystkiego do miasteczka przybywają turyści, którzy chcą zobaczyć niezwykłe ukształtowanie terenu spowodowane istnieniem wysokich skalnych pagórków. Nikt nie wie jak powstały, ale niektórzy mówią, że to dzieło pochodzące z czasów starożytnych władców wyspy Valfden. Na jednym z nich znajduje się fort Bardar.

Fort Bardar

Po odnalezieniu ukrytego wejścia do fortyfikacji znajdującej się na jednym z skalistych pagórków i przeczesaniu jej, hrabia Verran Devristus Morii postanowił ją odnowić i umocnić, by zaadaptować ją na jedną z fortyfikacji broniących hrabstwo, jak i tą część królestwa Valfden. Fort otoczony jest dwoma murami - niższym i wyższym. W niższy mur wkomponują się wieże strzelnicze, a jego wykończenie nadaje się idealne dla łuczników , którzy mogą chować się za jego fasadą. Wyższy natomiast składa się wyłącznie z wież balistycznych, na których znajdują się wielkie balisty o dużym zasięgu ataku. W samym centrum fortu znajduje się wysoka wieża wyposażona w wielki dzwon, który w przypadku ataku bije na alarm. Hrabia nie byłby sobą, gdyby nie zaadoptował również skalnego pagórka. To w nim wydrążone są pomieszczenia mieszkalne czy małe otwory strzelicze. Na stałe stacjonuje tu 50 łuczników oraz 200 rycerzy.