Górna strefa

Górna Strefa to obszar kompleksu budowli, w którego skład wchodzą najważniejsze miejsca w Zakonie. Głównym punktem w tej części jest Klasztor, do którego codziennie przychodzą wszyscy bracia, by zmówić modlitwę i złożyć ofiarę. Dostęp do wyższej strefy ma każdy członek Bractwa Świtu, aczkolwiek miejsce jest to bardzo dobrze pilnowane i żadne wykroczenie nie zostanie przeoczone. Jest to miejsce, gdzie panuje cisza i spokój

Klasztor

Budynek klasztoru to najważniejszy obiekt całego kompleksu zabudowań zakonnych. Został wzniesiony z inicjatywy pierwszych Mistrzów Zakonu Braci, więc jest to również jedna z najstarszych budowli zakonnych. Z zewnątrz bryła budynku nie wyróżnia się niczym szczególnym, przypominając wiele innych, równie starych budowli obecnych praktycznie na całej wyspie. Klasztor wybudowano z jasnego górskiego kamienia, w który zręczni budowniczy wmurowali bryły czerwonej rudy mającej chronić budynki oraz wszystkich zakonników Bractwa Świtu przed jakąkolwiek wrogą magią. Zwieńczenie klasztoru stanowi dzwonnica pełniąca rolę punktu obserwacyjnego. Wyznaczeni zakonnicy nieprzerwanie pełnią służbę na jej szczycie odpowiadając za bezpieczeństwo całego Bractwa. Każdy z mieszkających w obrębie zakonnych murów wie, że trwożny dźwięk dzwonów nie zapowiada niczego dobrego i w jak najkrótszym czasie trzeba przygotować się do walki.
Wnętrze budynku wykonano w niezwykle bogatym i kunsztownym stylu. Posadzka wykładana białym marmurem kontrastuje ze ścianami pokrytymi malowidłami i pismami zapomnianej dawno kultury. Środek świątyni przecina szeroki bordowy dywan ze złoconymi zdobieniami wzdłuż krawędzi. Zmierzając do centralnego punktu mijamy stojące po obu stronach posągi przedstawiające wyobrażenia wizerunków bogów. Licząc kolejno od wrót są to Ventepi i Zewola oraz Nalas i Ellmor. Na końcu, dokładnie pod dzwonnicą, ustawiony jest dużo większy pomnik Zartata. Jest on miejscem gdzie składane są ofiary i przysięgi zakonników wobec tego boga, Pana nadziei. Każdy z nowo przybyłych odmawia tu modlitwę i składa przysięgę wierności Bractwu Świtu.

Pod pomnikiem leży kielich i sztylet. Aby dokonać pełnej modlitwy, wymagane jest złożenie ofiary z kilku kropel własnej krwi.

Modlitwa:

Absentem, qui rodit amicum, qui non defendit alio culpante, solutos qui capiat risus hominum famamque dicacis, fingere qui non visa potest, commissa tacere qui nequit, hic niger est, hunc tu, caveto! - Kto obmawia przyjaciela, kto go nie broni wobec oskarżeń innych, kto cieszy się z wyśmiewań ludzkich i łowi plotki gadułów, kto potrafi zmyślać rzeczy nie widziane, a nie potrafi zmilczeć zawierzonej tajemnicy, jest czarnym charakterem, tego wystrzegaj się, Bracie!

Miejsce na swoje słowa do Zartata.

Credo ut intelligam. - Wierzę, aby zrozumieć.

Kapitularz

Miejscem bardzo wyjątkowym w Zakonie Braci jest Wielki Kapitularz - wielka, prostokątna sala o gładkich, ciosanych z kamiennych bloków ścianach, łukowatym sklepieniu i marmurowej podłodze. Kolorowe światła wpadające do wnętrza przez wstawione w okna witraże nadają temu miejscu bardzo nietypowy charakter. Dwa rzędy dębowych ław stojących po prawej i lewej stronie zapewniają miejsce każdemu z zakonników podczas zgromadzeń i debat. W centralnym punkcie, pod wielką, słoneczną tarczą przedstawiającą wizerunek Zartata zasiada Zarząd Zakonu, któremu przewodniczy Mistrz Zakonu Braci. Każdy członek Zakonu ma prawo do uczestnictwa w zebraniach. To tutaj prowadzone są wszelkie dysputy i rozmowy na tematy ważne, odnoszące się do spraw wewnętrznych Bractwa, jak również jego relacji z władzami wyspy, ościennymi organizacjami i innymi sprawami niezwiązanymi ściśle z samym Bractwem.

|Miejsce przeznaczone na propozycje, ważne sprawy wobec organizacji i sąd|

Skarbiec

Jak każda organizacja, tak również Bractwo Świtu posiada własne środki, które przeznacza na rozwój i szkolenie zakonników. Sam skarbiec oprócz klasycznej funkcji pełni również rolę magazynu, w którym przechowywane są wszelkie przedmioty, dla których w obecnej chwili nie ma żadnego zastosowania. Sama budowla jest wielką, walcowatą bryłą strzeżoną przez czterech kamiennych strażników, których twarze zwrócone są w każdą ze stron świata. Według legendy sam Zartat tchnął w nich swą moc, która sprawi, że posągi zbudzą się, gdy Bractwo będzie w potrzebie. Prócz mistycznej straży przy skarbcu służbę pełnią również zwyczajni wartownicy, patrolujący mury niezależnie od pory dnia, miesiąca czy roku.

Zawartość:

Środki własne:

Depozyty:

Biblioteka

Zakonna biblioteka, to niewielki budynek na uboczu Górnej Strefy, w którym od zawsze składowane były pisma i księgi z Wiedzą Zakonu. Niestety to właśnie on ucierpiał najbardziej w okresie, w którym Zartat odwrócił się od Bractwa Świtu. Wielki pożar, który niespodziewanie wybuchnął wśród zabudowań zakonnych prawie doszczętnie pochłonął wszystko to, co przez lata tam gromadzono.
Teraz gdy Zakon Braci ponownie rozpoczął działanie Rada Zakonu zadecydowała o odnowie zbiorów bibliotecznych. Całkowicie wyremontowany i zabezpieczony przed kolejnymi pożarami budynek sukcesywnie staje się nową skarbnicą wiedzy zakonu. Przechowywane są tutaj wszystkie ważne księgi i pisma, tak że każdy może znaleźć tutaj coś dla siebie. Nie zależnie czy jest rekrutem czy paladynem, dosłownie każdy zakonnik znajdzie tutaj odpowiedź na każde nurtujące go pytanie.

Księga Mistrzów Walki

Rozdział I : Ciało Atlety

Nie jest tajemnicą fakt, że tężyzna fizyczna, a przede wszystkim siła jest bardzo istotnym atutem dla każdego rycerza czy paladyna Bractwa Świtu. Służba każdego zakonnika opiera się w dużej mierze na walce z nieumarłymi, wyjętymi spod prawa bandytami i magicznymi bestiami, które bardzo często są bardzo niebezpiecznymi i potężnymi przeciwnikami. Aby stawić im czoła zakonnicy bardzo często przywdziewają ciężkie pancerze, tarcze i oręż, które mimo wielu niewątpliwych zalet mają niestety jedną istotą wadę - ciężar.
Mistrzowie walki i nauczyciele od lat pracowali nad treningami mającymi na celu zniwelować to istotne uniedogodnienie. Po kilkunastu miesiącach udało się im uzyskać zamierzony efekt. Treningi siłowo-wytrzymałościowe pozwoliły na wyrobienie u trenujących ogromnej siły i iście żelaznej wytrzymałości, które to nie dość, że wzmacniały ich ciosy to jeszcze pomagały w bezproblemowym poruszaniu się w płytowych zbrojach krytych lub bojowych. Jaki był ich sekret? Wbrew pozorom odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta - systematyczność, upór i zaangażowanie. Te trzy zwykłe cechy wystarczyły aby zwykli ludzie stali się prawdziwymi siłaczami.
Podnoszenie ciężarów i biegi w pełnym rynsztunku sprawiają, że ciało zakonnika staje się wytrzymałe, a jego mięśnie rosną. Odpowiednie oddychanie pozwala na dostarczenie ciału odpowiedniej ilości powietrza, przez co jest ono praktycznie nie do zdarcia. Jednak przestrzegam! Nie od razu Bractwo zbudowano... Na początku twoje ciało będzie obolałe i często będziesz miał dość, lecz pamiętaj, że cierpliwość i wytrwałość popłaca w przeciągu paru tygodni zauważysz, że twoje ciało się znacznie się zmieniło.
Tłumaczył: Elltharias

Rozdział II : Hart Ciała

Niestety, wiele starć ma to do siebie, że wychodzisz z nich mniej lub bardziej ranny. Czasem to rana od miecza, innym razem od strzały. Nie zamierzam cię tu uczyć, jak się opatrzyć, ale jak wytrzymać taki ból. Wiedz bowiem, że owszem, są osoby, które z natury są wytrzymałe, ale tylko kilka razy widziałem wojownika, który, za przeproszeniem, nie zesrał się po pchnięciu nożem czy mieczem…
Teraz jednak pojawia się najważniejsze pytanie: Jak wyuczyć się takiej odporności na ból? Otóż, rzecz nie leży w ciele. Zdziwiony? Ale taka jest prawda, wszystko zależy od twojego umysłu. Gdy zostaniesz raniony, ból nie pozwala ci myśleć, sprawia, że głupiejesz, chcesz krzyczeć i paść na ziemię. Źle. Nawet krytyczna, głęboko krwawiąca rana to nic, gdy się skupisz i ominiesz to uczucie. Musisz dać sobie chwilę na koncentrację i poznać, jak głęboko sięga odczucie bólu. Dopiero w momencie, w którym zrozumiesz, że wszystko zależy od ciebie, będziesz w stanie wyłączyć się na doznania, płynące z własnego ciała i skupić się na walce.
Mówisz, brzmi niedorzecznie. Mistycznie wręcz. Poćwicz jednak. Gdy się potkniesz, zbijesz nos lub palec, skup się głęboko w sobie i pomyśl, jak bardzo ból tobą zawładnął. Przegoń go, bo on panuje nad tobą tak mocno, jak mu na to pozwalasz. Gdy się z tego wyzwolisz, będziesz w stanie zignorować własne ciało. Nawet głęboka, silnie krwawiąca rana nie sprawi ci trudności. Radzę jednak nie pogrążać się we własnej nieśmiertelności zbyt mocno, warto to potem opatrzyć.
Teraz zbliż się, pokażę ci, na czym to dokładnie polega…
Tłumaczyła: Patty

Rozdział III : Upuszczanie krwi

Upuszczanie krwi jest umiejętnością dosyć kontrowersyjną, jeżeli mowa o niej w kontekście Bractwa Świtu. Zwykle z krwią wiąże się wampiry i ewentualnie myśliwych, ale paladynów?
Każdy zdaje sobie sprawę, że i Zakon Braci ma jakieś powiązania z krwawymi ofiarami. Przecież każdy nowoprzybyły składa kilka kropel własnej krwi w darze samemu Zartatowi, który w zamian zsyła na niego dar Intuicji.
Po co jednak zakonnikom inna krew? Odpowiedź jest prosta - krew jest niezwykle pożądanym składnikiem w środowiskach magów i alchemików, gdyż bardzo często na jej bazie sporządzane są skomplikowane eliksiry, czy mikstury. Popyt na krew nie ma jednak pokrycia, wszak bardzo niewiele osób zgodziłoby się dobrowolnie oddać ten skarb krążący w ich żyłach. Posługa zakonników bardzo często stawia na ich drodze ludzi wykluczonych ze społeczeństwa rabusiów, bandytów czy morderców, którzy chcąc nie chcąc muszą zostać wyeliminowani. Ich krew jest więc wykorzystywana do załatania luki.
Aby pozyskać krew należy zaopatrzyć się w ostry nóż oraz butelkę, do której ją zgromadzimy. Najefektywniejszymi miejscami nacięć są wewnętrzne strony nadgarstków, tętnice udowe i szyjne. Należy pamiętać, że krew pozyskujemy tuż po śmierci gdy krąży jeszcze w żyłach, później w wyniku naturalnych procesów krzepnie co uniemożliwia jej pozyskanie. Należy zaznaczyć, że krew należy przechowywać w butelkach z ciemnego szkła, oraz chronić przed działaniem słońca i wysokich temperatur.
Krew należy przechowywać w ciemnych butelkach, chronić przed słońcem i przegrzaniem.
Tłumaczył: Julian

Księga Mistrzów Magii

Rozdział I : Koncentracja

Nikt, czy to wojownik, czy mag, nie powinien ruszać do boju bez chwili skupienia i medytacji przed walką. Nierzadko zdarzy się, że maksymalnie skupiony wojownik dojrzy małą lukę w obronie wroga, a to pozwoli mu na szybkie zakończenie starcia. W walce zawsze powinno się być maksymalnie skupionym, skoncentrowanym tylko na tym. I tego właśnie cię nauczymy.
Sama koncentracja na poważnie zacznie się przydawać, gdy zaczniesz polować na magów; skrótem, jak zostaniesz paladynem. Wtedy ta umiejętność pozwoli ci lepiej skupić energię daną ci przez Zartata; jest to bowiem elementarna różnica pomiędzy zakonnikami, a magami. Czarodzieje korzystają z magicznej energii, nad którą uczą się panować, zgłębiając koncentrację właśnie. My zaś tej mocy nie rozwijamy, bo po prostu nie musimy, wszystko zapewnia błogosławieństwo naszego Pana. Jak już wcześniej wspominałem, przyda się również w walce. Gdy jesteś skupiony na celu, zwiększy się twój refleks i reakcje organizmu. Koncentracja to coś jednocześnie mistycznego i bardzo przyziemnego, nieprawdaż? Jednocześnie uczy cię panować nad mocą, którą dał ci Zartat, jak i nad własnym ciałem. Człowiek sam w sobie jest sprawną maszyną do zabijania, lecz między innymi ta umiejętność to poprawi. Twoje odruchy będą przyśpieszone, lepiej zareagujesz na wszelkiego rodzaju zmiany. W połączeniu z treningiem, który ci zapewnimy, staniesz się szybki i silny.
Skoro już wiesz, na czym polega koncentracja i w jakich sytuacjach jej używać, zapraszam tutaj. Usiądź obok mnie i skup się…
Tłumaczyła: Patty

Rozdział II : Telekineza

Wiele razy w trakcie walki niejeden pożałował, że nie odepchnąć od siebie przeciwnika, czy też wręcz przeciwnie, przyciągnąć go do siebie. Właśnie na coś takiego pozwala telekineza, dzięki niej wojownik potrafi efektywniej walczyć wręcz – w kombinacji z mieczem to naprawdę zabójcze połączenie.
Na czym to jednak polega? To wbrew pozorom całkiem prosta sztuka. Spójrz proszę, na ten kubek z wodą i wyobraź sobie, że próbujesz go podnieść. Ale nie dłońmi, a siłą woli. Spróbuj sobie wyimaginować, że „oplatasz” to naczynie za pomocą swoistej ręki. Potem spróbuj je podnieść; z początku z pewnością się nie uda, ale pamiętaj, trening czyni mistrza. Gdy już będziesz potrafił podnieść kubek bez rozlania wody, możemy pomówić o zastosowaniach telekinezy.
Otóż, jak już wspominałem, ma to zastosowanie bojowe. Wiele razy w czasie walki zdarzy się, że przeciwnik odskoczy, gdy ty będziesz złożony do cięcia. Przyciągnij go wtedy do siebie. Telekineza nie jest może zbyt silna, jednak wystarczy na dość mocne szarpnięcie, które zbliży do ciebie wroga. A wtedy wykańczasz go jednym, prostym ciosem. Może też zdarzyć się, że próbujesz uniknąć uderzenia. Krótki, telekinetyczny impuls odepchnie od ciebie oponenta, przy okazji może też go zachwiać, wtedy straci równowagę, a ty zyskasz kilka cennych sekund na reakcję. Zapewniam, przydatne.
Warto też wiedzieć, jak wykorzystać telekinezę pokojowo. Jeśli jesteś prawdziwym leniem, możesz za jej pomocą sięgać po owoce czy lekkie przedmioty, takie jak klucze, puchary. Co ważne, używając telekinezy, potrafisz pociągnąć za dźwignię; niesamowicie przydatne. Wyobraź sobie, że chcesz otworzyć bramę, na ciebie szarżuje banda rozwścieczonych piratów lub bandytów. Zamiast biec i tracić czas wystarczy krótkie, telekinetyczne szarpnięcie i możesz udać się na z góry upatrzone pozycje…
Zatem, wiesz już jak działa i do czego jest przydatna telekineza. Sporo mówiłem o kubku, spójrz na niego i spróbuj go podnieść, tak, jak to mówiłem.
Tłumaczyła: Patty

Rozdział III : Przemieszczenie

Walka z osobami posługującymi się magią od zawsze sprawiała problemy zarówno wojownikom jak i magom. Posiadając władzę nad przynajmniej jednym żywiołem mag mógł bez większych problemów powstrzymać nawet cały oddział odzianych w stal rycerzy nie mówiąc już o samotnych paladynach.
Najczęstszym i największym problemem w walce z magami są miotane przez niego magiczne pociski, o różnej wielkości i mocy. Łatwo jest umknąć przed niewielką ognistą strzałą czy odbić pędzącą kulę ognia, ale jak uniknąć wiązki energetycznej kulistego pioruna czy wielkiego meteoru? Bardzo często akrobatyczne uniki zawodziły i niezbyt szybki zakonnik narażony był na bezpośrednie trafienie, które w większości przypadków nie było doświadczeniem określanym jako przyjemne. Z rozwiązaniem problemu zjawili jednak starzy mistrzowie magii, którzy studiując techniki magicznych teleportacji zdołali przyswoić część tej wiedzy, by z niewielką pomocą boskiej magii przenosić się z punktu, w którym się znajdowali do innego, będącego w zasięgu ich wzroku.
Jak nauczyć się tej umiejętności? Po pierwsze musisz stać się paladynem i otrzymać boską moc Zartata, który pomoże Ci, zaopatrując Cię w moc potrzebną do tego przemieszczenia. Potem wystarczy już tylko skupić się na miejscu, w którym chciałoby się znaleźć i po prostu przenieść tam swoją świadomość. Wydaje się dziwne prawda? Każdy tak uważa, dopóki sam tego nie spróbuje i nie zakosztuje umiejętności jaką jest Przemieszczenie.
Tłumaczył: Elltharias

Rozdział IV : Ezoteryka

Posługa każdego z nas zakonników nieodzownie związana była, jest i będzie z walką dwóch przeciwnych sobie stronnictw; dobrego, którego jesteśmy reprezentantami i tego złego, którego głównymi przedstawicielami są wszelkiej maści nieumarli i ożywieńcy, często określani szumnym mianem sług Rashera.
Jak więc z nimi walczyć? Na to pytanie zadawane przez większość młodych zakonników starali się odpowiedzieć mistrzowie, tworząc swoisty poradnik walki z nieumarłymi.
Srebro, ten niezwykle cenny metal oprócz względów estetycznych posiada też inne niecodzienne cechy. To właśnie ta "księżycowa stal" jest największym wrogiem wszelkich istot przeklętych. Samo dotknięcie go sprawia im ból, a zadane obrażenia praktycznie nigdy się nie goją. Ten metal jest więc najczęściej wykorzystywany w produkcji mieczy zakonników. Całkowicie srebrne lub posiadające tylko domieszkę tego metalu ostrza są niejako znakiem rozpoznawczym każdego zakonnika Bractwa Świtu.
Co ciekawe, również sam Zartat w znacznej mierze przyczynia się do walki z nieumarłymi, jego błogosławieństwo spoczywające na broni powoduje, że nieumarli boją się starć z dzierżącymi ich wojownikami, a sam kontakt z nią powoduje u nich straszliwe poparzenia, powodujące nawet miejscowe zwęglenia ciała.
Ogień i światło, to kolejne dwa atuty, które pomagają paladynom w walce z ożywieńcami. Te stworzenia żyjące zazwyczaj w mrokach mogił i grobów są podatne na światło słoneczne i palący dotyk ognia, który bardzo łatwo trawi ich wysuszone ciała.
Co jednak, jeżeli nieumarły jest duchem, bądź bezcielesną zjawą? Tutaj na nic zdadzą się błogosławione bronie i ogień, gdyż niemające ciała istoty są zwykle niewrażliwe na fizyczne ataki. Rozwiązaniem będzie sól i egzorcyzmy. Uwięziony w okręgu z soli duch, nie będzie w stanie uciec, a żarliwe słowa modlitwy odegnają go z powrotem do Kotła Dusz, uniemożliwiając mu powrót na ziemię.
Oczywiście każdy nieumarły posiada własną specyfikę, lecz sposoby walki z nimi opisane są w innych księgach. Te kilka zasad stanowi niejako wstęp do szkolenia rycerza, który powinien przyswoić całą dostępną nam wiedzę odnośnie sposobów walki z nieumarłymi.
Tłumaczył: Elltharias

Księga Nieumarłych

Plac Treningowy

Miejscem najbardziej popularnym jest Plac Treningowy, który jest podzielony na kilka części pilnowanych przez Nauczycieli, i który spełnia kilka funkcji. Można się tam nauczyć walki, różnych przydatnych umiejętności oraz antymagii. W części centralnej znajduje się niewielki posąg boga Zarata. Miejsce to okrzyknięto przez nowych rekrutów: „Placem pracy i rozpaczy”.

Dormitorium

Miejscem spoczynku i regeneracji jest kompleks komnat. Każdy członek Bractwa Świtu może znaleźć swój własny kat, w którym może spać i uczyć się. Zwykli członkowie mogą ubiegać się o Celę – mały pokój ze średnim wyposażeniem, Mistrzom przypadają zaś, lepsze pod względem warunków i wyposażenia, Komnaty.

Dolna Strefa

Dolna Strefa to część, w której są punkty często odwiedzane, codzienne i pospolite, jak Zbrojownia i Reflektorium. Hałas i ruch na co dzień niebyły tolerowane w Górne Strefie, przez Mistrzów, a także przez modlących się ludzi, na co pozwala ta Strefa. Ponadto można w tej części nabyć świeże informacje i dobrze płatną prace, poprzez tablice ogłoszeń.