Wersja z 14:12, 6 lip 2014

O organizacji

Daleko, daleko na północy, na obszarach wiecznej nieprzebytej puszczy górzystego hrabstwa Revar, na prawach konkordatu zawiązanego pomiędzy Panem puszczy i kniei a Królem Isentorem I Aquila, powstała autonomiczna wspólnota istot służących naturze, czczących wszechmatkę Ventepi, żyjących w harmonii z wszelką rośliną i wszelkim zwierzęciem. Przeważają w niej elfy, będące filarem całej społeczności. Te właśnie istoty, które powstały by chronić każdy matecznik, umiłowały naturę najbardziej stając się całkowicie od niej zależne. Zrzeszeni w konkordacie leśni wojownicy i druidzi pełnią funkcję strażników wiecznej puszczy, broniąc i strzegąc ją przed każdym zagrożeniem jakie może ją dotknąć. We władanie przejęli lasy i mateczniki. Nosząc w sobie cząstkę swej bogini stali się władcami puszczy. Żyjąc z naturą, oswoili zwierzęta i magiczne istoty, które posłuszne swoim opiekuna służą im pomocą i oddaniem. Chowańce stały się symbolem druidów. W ich to władaniu są całe stada leśnych istot. Pomagają im w walce, służą swymi zmysłami i towarzystwem. Pokazują wzajemne relacje, ścieżkę symbiozy jaką powinien podjąć każdy. Obdarzając się wzajemnym zaufaniem stali się jedną rodziną, każdy powiem jest dzieckiem Ventepi. Wojownicy natomiast uzyskali do swej bogini zdolności przyswajania umiejętności leśnych stworzeń, a najwytrwalsi zostali obdarzeni darem lykantropi - przemiany w potężnego strażnika puszczy. Łaska Ventepi jest niepojęta, pozwalając przybrać wojownikom różnoraką formę, odpowiednią do ich potrzeb. Konkordat szkoli znakomitych i honorowych wojowników, którzy są strażnikami lasu oraz szlachetnych i oddanych sprawie druidów, będących opiekunami puszczy. Oddani swej służbie dla matki natury, wyznawcy Ventepi są namacalnym dowodem istnienia bogów, poprzez łaski jakie od bogini otrzymują. Poznając potęgę władzy nad zwierzętami, uzyskując ich zmysły i zdolności oraz władając żywiołami matki natury stali się kastą wzniosłą i potężną, acz skromną i pokorną.

Historia

Po reformach jakie wprowadził hrabia Gunses Cadacus - ostatni władca wampirów na Valfden. Jego to dekretem o uwolnieniu zmienione zostało prawo kodeksu nieśmiertelnych, które nakazywało synom nocy trwać przy swoim ojcu w murach sabatu. Dekret rozwiązując to prawo dał wampirom wolność wyboru swej przyszłości, a ich główne zgromadzenie umieścił w dracońskich tunelach pod wyspą - największe zaś w podziemnym mieście Ekkerund. Tak to nieśmiertelni opuścili swój sabat, w miejscu którego wampir Gunses Cadacus powołał gildię myśliwych. Osiedlili się w Ostoi zbierając wielu myśliwych i łowców. Mistrzowie swego fachu nauczali nie znając uprzedzeń: wampiry i ludzi, niezależnie od urodzenia szkolono na myśliwych i druidów.

Plotki głosiły że hrabia miał zamiar dołożyć wszelkich starań, aby łowczy królewscy byli rzeczywiście królewscy, zwłaszcza, ze coraz częściej było słychać na wyspie plotki o nadchodzącej wojnie. Gildia zrzeszała kilka setek myśliwych rozproszonych po całej wyspie. Co z biegiem czasu doprowadziło do jej rozpadu. Zajęty wewnętrznymi konfliktami w hrabstwie Gunses Cadacu przespał moment rozłamu w organizacji, który doprowadził do wewnętrznego, krwawego sporu. Duża część łowczych po odejściu z organizacji zaczęła działać na własną rękę zatrudniając się jako najemnicy bądź dołączając do bandyckich grup plądrujących ziemie hrabstwa. Młode wampiry rozpoczęły hulaszczy tryb życia przejmując władze w warowniach, gdzie łowczy trzymali chowańce rzadkich gatunków. Upajając się krwią magicznych istot pogrążyli się w swojej hedonistycznej naturze. Starsi krwiopijcy zbiegli do Ekkerund, otrzymując azyl i ochronę krasnoludzkich rodów. Tylko mała grupka łowczych pozostała wierna nauczaniom druidów Ventepi. Zbiegłszy przed zemstą braci skryli się w puszczach rozpościerających się na terenach hrabstwa. Będąc oddani koronie i wierni swej naturze zwrócili się o protekcje władcy. Miłościwie panujący król Isentor I Aquila ustanowił konkordat puszczy i kniei zezwalając byłym łowczym na zamieszkanie w puszczy, uczynił ich wolnymi ludźmi nadając prawo do wyznawania własnej religii.

Nowe ugrupowanie, w którego skład wchodzili głównie turdnaszanie i elfy osiedliło się głęboko wewnątrz puszczy, ustanawiając dracoński chram należący w przeszłości do wilkołackiego rodu za swój nowy dom.

Postacie niezależne (NPC)

• Asja Alvawiel (nauka specjalizacji)
• Lerond (nauka umiejętności)
• Myszowór (nauka umiejętności)

Rekrutacja

• Punkt rekrutacji

Rozwój i rangi

Konkordat puszczy i kniei oferuje rozwój fizyczny i duchowy zarazem. Przestrzeganie filozofii ugrupowania jest niezbędnym wymogiem otrzymania awansu i doskonalenia się poprzez służbę Ventepi. Tylko nielicznym dane będzie osiągnąć konsensus z naturą.

Dziecię lasu

Po przyłączeniu się do konkordatu puszczy i kniei nowy członek otrzymuje rangę dziecięcia lasu. Starszyzna przygotowuje rekruta do obcowania z naturą, uczy niezbędnych do przeżycia w puszczy rzeczy i szkoli w biegłości posługiwania się bronią myśliwych. Najtrudniejszą i zarazem główną lekcją podczas tego szkolenia jest przekazanie wiedzy traktującej o tym, że dobry myśliwy zabija tylko wtedy, gdy jest to koniecznie i okazuje swojej ofierze należyty szacunek, ponieważ każde żywe stworzenie jest dzieckiem bogini natury Ventepi.

Szept Ventepi

Żyjąc w zgodzie z naturą i według doktryny Ventepi dziecię lasu staje się szeptem samej bogini. Wraz z awansem rekrutowi zastają powierzone nowe obowiązki, które dotyczą ochrony terenów puszczy przed agresorami. Szept Ventepi pojawia się zawsze tam, gdzie las potrzebuje pomocy swojej bogini, jest przedłużeniem jej woli. Trening szeptu zostaje udoskonalony o techniki walki z humanoidalnymi istotami i wstęp do druidzkiej magii.

Alfa

Alfa zostaje pobłogosławiony przez Ventepi darem porozumiewania się ze zwierzętami. Dzięki swym nowym umiejętnościom potrafi kontrolować chowańca wnikając duchem w jego ciało.