Z Forumowy system RPG Marant
"Pomagać i leczyć wiernych, a pogan nawracać słowem Zartatowym, miecza jeno do obrony życia własnego używać!" - Godfryd von Thüringen - Pierwszy Wielki Mistrz Zakonu.
Zakon Ubogich Rycerzy Zartata zyskał rozgłos ostatnimi czasy na terenie całego królestwa Myrtany, a także słychać o nim co raz częściej i w innych państwach stając się zakonem, do którego chce wstąpić każdy szanujący się i pragnący sławy, bogactwa i przywilejów, godnie urodzony rycerz, nawet ci z nieciekawą przeszłością. Dlaczego tak jest? Bowiem podczas rekrutacji Zakon nie przykłada dużej uwagi na przeszłość rycerza pragnącego wstąpić do owej organizacji, a dzięki przywilejowi wydanemu przez króla Myrtany zakonnik zostaje chroniony przed prawem i przed ścigającą go sprawiedliwością z przeszłości, ale należy pamiętać o najważniejszym wymogu, czyli być człowiekiem lub elfem. Ów zakon polecany jest pomiędzy władcami dzięki sławie zdobytej na serii drobnych wojen Isgharu z Myrtaną zapoczątkowanymi po zagarnięciu przez Isghar tzw. Ziemi Świętej gdzie podobno kontakt z Zartatem i resztą bogów jest bliższy niż gdziekolwiek indziej. Zakonnicy przez ten czas zyskali wiele różnych siedzib rozsianych na terenie Myrtany i w mniejszym stopniu na reszcie kontynentu, co spowodowało zwiększenie wpływów zakonu w różnych sferach społecznych rosnąc powoli w potęgę. Znakiem rozpoznawalnym na całym kontynencie jest czerwony lub też czarny krzyż na białym tle.
Najważniejsze postacie
Wielki Mistrz
Nie od dziś wiadomo, że tytuł ten nadawany jest przywódcy całego zakonu rycerskiego, będący naczelnikiem wszystkich zakonników, mający decydujący głos we wszystkich sprawach zakonu. Wielkich Mistrzów w zakonach zazwyczaj wybiera Kapituła złożona z innych dostojników, wielkich komturów, którzy wybierali również innych dygnitarzy sprawujących ważne urzędy w zakonie. Jacques de Molay jest wybranym piątym z kolei Wielkim Mistrzem, który nadał swojemu zakonowi rozpęd, który drogą cierpliwych działań dyplomatycznych uzyskał od króla Hovena kolejne przywileje i kolejne dobra na terenie Myrtany i pograniczu z Isgharem, dzięki czemu zakon stał się prawdziwą potęgą ekonomiczną i polityczną będąc największym zakonem na kontynencie. W 22.02.10 podczas piątej wyprawy wojennej na Isghar w celu odzyskania Ziemi Świętej, zakonnicy mieli znaczący udział w oblężeniu twierdzy Damietty. Sława ich czynów spowodowała wiele nadań na kontynencie. Konwenty zakonu powstały przy posiadłościach w Vengardzie, Silden, Gothie, Ardei i Geldern. Wielki Mistrz uzyskał też niezwykłą przychylność króla Myrtany, który nadał jemu zakonowi wiele kolejnych przywilejów. Jednak dla Jacques'a to było jednak nadal za mało. Jego ambicją było stworzenie niezależnego państwa zakonnego. Wiedział, że posiadłości nadane na pograniczu z Isgharem są nietrwałe i starał się znaleźć dla swojego zakonu nowego lokum.