O lokacji

Bramy Fortu Numenoru

- Mam dla Ciebie jedną radę. Nie zapuszczaj się na północ. A jeżeli zajdziesz tam i zobaczysz twierdzę... Zawróć. - tropiciel Tufor ze wsi Jaggiel.

Pośród gór wnosi się krzyk,
Nocny mir szarpie dziki zły ryk,
Martwego bytu, co krwi jest rad
Co Fort Revarski ma za dom od lat!

- fragment revarskiej pieśni "Nów".

Daleko na północy królestwa Valfden znajduje się jeden z najpotężniejszych i najstarszych fortów wyspy. Fort Numenoru wzniesiony został w kotlinie Krwistego Śniegu, położonej pomiędzy Smoczą Górą, pasmem Haloi i masywem Vimin Itharu, w gminie Numeron.
Jego powstanie związane jest powrotem Dzieci Nocy na ziemie zwane niegdyś Numenorem. Kiedy, w trakcje ewakuacji przed zbliżającą się asteroidą, królestwo Marantu płynęło statkami na opuszczoną od tysięcy lat wyspę Numenor, wraz z nim na wyspę przeprawił się cały Sabat Nieśmiertelnych. Ucieczka z zagrożonych katakumb pod Fortecą Magii na Wyspie Wulkanicznej pozwoliła na odbudowanie społeczności i powołanie nowego Sabatu. Na pierwszym Zgromadzeniu Synów i Córek Nocy każdy z Nieumarłych oddał swój majątek, aby wznieść daleko w górach nowy dom - Fort Numenoru.
Serce Fortu Numenoru stanowi gmach główny, zwany Siedliszczem. Kilkumetrowe ściany Siedliszcza chronią najważniejsze pomieszczenia tego przybytku, takie jak Hol, Komnata Przemian i Nave Tronu. Są to bez wątpienia jedyne, prócz Wieży Snów, pomieszczenia naziemne Siedliszcza. Bowiem gros Fortu Numenoru znajduje się pod ziemią. To właśnie pod powierzchnią ziemi rozciągają się korytarze i katakumby, labirynty tuneli, w których znajduje się Komnata Cieni, Karczma "Pod Kroplą Krwi", Biblioteka, komnaty nauczycieli wampirycznych zdolności, skarbiec, zbrojownia i setki pracowni i warsztatów.

Siedliszcze

Hol Fortu Numenoru

Siedliszczem nazywana jest naziemna cześć fortu, jego gmach główny. Naziemna część warowni częściowo kuta była w skale, zapewniając budowli kilkumetrowej grubości ściany. Górskie skały w których kute były ściany fortu wykazują śladowe ilości żył czerwonej rudy. Ściany fortu mają minimalną ilość okien i szczelin, a te prowadzone są nie bezpośrednio do wnętrza lecz poprzez ukośne i spiralne kanały, zapewniające Nieśmiertelnym ochronę przed światłem dnia i ciągłą wentylacje. W Siedliszczu jest sucho i chłodno. Wielkie Bramy fortu składają się z trzech zestawów kamiennych zasuw i stalowych krat, pozwalając na odcięcie i zapieczętowanie Sabatu.

Hol

Pierwszym i największym pojedynczym pomieszczeniem w Forcie Numenoru jest jego Hol. Podstawę holu tworzy prostokąt, zaś jego przekrój wykazuje trapezowy kształt. Ściany holu są lekko nachylone do podstawy lecz nie na tyle, aby stykać się u wierzchołka i stanowić trójkąt. Trapezowy przekrój holu nie jest możliwy do zauważenia na pierwszy rzut oka, ponieważ jak hol długi ciągną się dwa rzędy wielkich kolumn wspierających kamienne sklepienie. Szczyt holu niknie w mroku tego mało oświetlanego pomieszczenia. Wymiary jego podstawy to 100x60 metrów u podstawy przy wysokości 80 metrów.
Hol spełnia bardzo istotną rolę w siedzibie wampirów, głównie za sprawą ulokowanej tu Komnata Przemiana i Tronu, będące ważnymi miejscami dla każdego z nieśmiertelnych.

Komnata Przemiany

Komnata Przemiany

"- Czego oczekujesz?
- Przemiany w wampira - odpowiedział człowiek
- Jeśli taka twoja wola, to niech tak będzie, ale pamiętaj, że od tego nie ma odwrotu. Przemieniając cię w Wampira otrzymujesz wiele zaszczytów z Nieśmiertelnością na czele, ale także zostajesz obarczony zasadami i prawami które są tak samo stare jak nasza rasa (...). - Już po przemianie. Jako Władca Wampirów witam cię serdecznie w naszym gronie, ponownie Dragosani. Jesteś Wampirem przemienionym w murach tej siedziby, oby Ona się na Tobie nie zawiodła. Umarłeś dla świata i ludzi, powstań dla chwały swej Rasy i bogów! A teraz idź odpocznij Synu Krwi."
~ Gunses Cadacus przemienia na powrót Dragosaniego.

"Krew jak wino" rycina przedstawiająca Anais Nurnen i Czarny Kielich

Komnata Przemiany jest swoistym katafalkiem śmiertelników, którzy zdecydowali się porzuć swoje słabe i wątłe życie, którzy zachcieli nieśmiertelności i potęgi skrytej w tajemniczej mocy przeklętej krwi. To tu następuje przemiana w wampira. Podczas rytuału, którego widziało niewielu śmiertelnych, następuje zawiązanie przymierza nowego przemienionego wampira z wampirem, który prowadził przemianę. Swoista więź, która kształtuje myśli i pragnienia. Podporządkowuje wolę prawu krwi.

"W głównym holu, a jednocześnie największym (najdłuższym i najwyższym) pomieszczeniu w siedzibie, miedzy ustawionymi wzdłuż kolumnami jest kaplica. Półokrągłe pomieszczenie, na środku którego jest kamienny ołtarz, a na nim specjalny sztylet o dwóch ostrzach, zwany Anais Nurnen, którego Wampir używa by przebić swoje żyły, oraz kielich, zwany Czarnym Kielichem bądź Kielichem Krwi, do którego Wampir zlewa swoją krew potrzebną do przemiany. [...]"
~ Z dziennika wędrowcy [V]

Krew jest dla wampirów rzeczą świętą. Dlatego w rytuale przemiany używane są artefakty, stworzone za panowania Nieśmiertelnych na Numenorze. Sztylet i kielich. Anais Nurnen (elf. Miecz Krwi) to sztylet o dwóch ostrzach, symbolizujących kły wampirów. Został ukuty z wydartego ziemi żelaza. Czarny Kielich również wykonany z żelaza jest tak samo stary jak i miecz. Żelazo w których ukute zostały artefakty będące związane z krwią Nieśmiertelnych wykazują niewytłumaczalne właściwości. Z tego samego żelaza zostały stworzone stągwie, w których przechowywana jest od tysięcy lat krew starożytnych - krew w owych naczyniach nigdy się nie psuje, zachowując wiecznie świeżość.

Nawa tronowa

Nava Tronu

Przeciwlegle do Bram Fortu Numenoru, na samym końcu wielkiego holu mieści się nawa tronowa. Przed nawą, po lewej i prawej stronie znajdują się rozwidlenia do północnego i południowego skrzydła fortu. Nawa jest półokrągła i otwarta od strony holu. Na środku nawy na podwyższeniu znajduje się wampirzy tron, na którym zasiada władca Sabatu podczas zgromadzeń czy audiencji. Tron wykuty został w kamieniu. Jest prostym wysokim krzesłem z łukowym zwieńczeniem w górnej części oparcia. W kamieniu nad wezgłowiem widoczny jest wyryty symbol Wampirów Numenoru. Po powołaniu Sabatu Valfden został obłożony górskim kryształem, w płaską i szlifowaną taflą siedzenia i oparcia. Nad tronem znajduje się przygotowane w krysztale miejsce Ys, jest to miejsce w którym podczas zgromadzeń lokuje się Krwawy Kryształ, rozświetlając szary kryształ tronu krwisty blaskiem. Za podwyższeniem znajdują się ćwierć koliste schody po oby stronach nawy, prowadzące w dół ku jedynemu oficjalnemu zejściu do podziemi. Nad wejściem zgodnie z tradycją zostało wykonane miejsce Oiutes, będące kolistym tunelem drążonym w ścianach Fortu.

Wieża Snów

Wieża Snów

Wieża Snów to wyjątkowo tajemne miejsce. Wieża ta wznosi się obok głównego gmachu Siedliszcza i oficjalnie jest miejscem w którym Nieśmietleni posiadają swe cele, pokoje, apartamenty, w zależności od tytułów jakie noszą i hierarchi jaką zajmują w Sabacie. Pomiędzy poziomami pokoi i cel, pomiędzy apartamentami znajdują się puste przestrzenie. Nie są one puste dla tych Nieśmiertelnych, którzy przeprowadzają tam tajemne badania nad właściwościami duszy, krwi i snów. Wieże Snów zwaną też Wieżą Ciszy spowija wiecznie opar lekkiej mgły. Mury wieży są bowiem lodowato zimne i gromadzą dookoła siebie wodny opar.

O tajemnicach wieży wie niewielu, jeszcze mniej widziało rzeczy, które tam zachodzą. Dla wielu wampirów 'sen' jest czymś nieodgadnionym. Z logicznego punktu widzenia, jest to stan czynnościowy ośrodkowego układu nerwowego, cyklicznie pojawiający się i przemijający w rytmie dobowym, podczas którego następuje zniesienie świadomości i bezruch. Jednakże Nieśmiertelni poznali więcej o snach i tym, czym są, co ze sobą niosą i gdzie pozwalają wniknąć. Stosunkowo dobrze poznanymi właściwościami snu jest stan zwany kamiennym snem lub hibernacją. W tym procesie, jak w żadnym innym, kwestia snu jest niezrównanie ważna, a pozwala ona wampirowi na dowolnie długie egzystowanie na świecie i 'przesypianie' całych er.

Sale Ciszy - apartament

Przeklęta dusza nie mniej fascynuje Nieśmiertelnych. Ich duch posiada skazę, przez co Nieśmiertelny nie jest w stanie wykrzesać z siebie mocy magicznych. Ich dusza jest jałowa, zupełnie pozbawiona energii i jak mówią podania, nigdy nie dostąpi spokoju w Kotle Dusz. Wampiry nadal poszukują odpowiedzi na pytanie, gdzie w takim razie kryją się dusze ich pobratymców, które tysiącami polegli w Wojnach Nieśmiertelnych. Badania skupiają się także nad artefaktem zwanym Krwawym Kryszałem, który kryje w sobie wymiar, w którym najbardziej zasłużeni Nieśmiertelni trafiają po śmierci. Przedziwne są właściwości snu, nieodgadnione są tajemnicy duszy, jednak to krew Nieśmiertelnych istot jest największą zagadką. Krew przekazująca potęgę i siłę, moc, wolę, potrafiąca leczyć, transformować ciało. Krew, która od wieków jest niezmienna, która od dziesiątek tysięcy lat niesie ten sam zapis. Krew, która płynie w każdym z Nieśmiertelnych i scala ich w jedno. Wieża snów kryje tajemnice, których nie powinien poznać świat.

Podziemia

Tunele w Podziemiach

Podziemia Fortu Numenoru rozciągają się na wielu poziomach, które mają różną średnicę. Same tunele tworzą niemały labirynt, w którym jednak każde dziecko nocy szybko się odnajduje. Dla śmiertelników znalezienie się w katakumbach wampirzego fortu oznaczało by pewną śmierć. Setki tuneli i korytarzy pozbawione są zupełnie światła. To ciemna i głucha przestrzeń, w której zdaje się tylko słyszeć mruczenie planety, szum odległych żył wodnych. Jednak najgłośniejsza jest tutaj cisza. Cisza, która dla śmiertelnika zadawałaby się hucząca. Wampir słysząc jednak każdy szer, ruch powietrza, odbijany od ścian dźwięk wprawionego w ruch materiału odzienia, a także widząc w zupełnych kategorycznych ciemnościach nie ma problemu w poruszaniu się po podziemnym labiryncie. Labiryncie, w którym co jakiś czas miast podłogi, zieje w tunelu kilkumetrowy otwór. Przebijanie się do niższych poziomów było bardziej proste do wykonania niż ucie w litej skale schodów. Dla Nieśmiertelnego przeskoczenie przez otwór nie przysparza problemów. Nieśmiertelny zeskakując w dół ląduje również lekko i bez wysiłku. Zdarza się napotkać w tych dziesiątkach kilometrów ciemności napotkać można świece. W zależności od pory roku, świece zmienia się, na świecące innym kolorem. Zielone wiosną, niebieskie wiosną, żółte jesienią i czerwone zimą. Niebieski kolor dla lata, jest ostrzeżeniem. Czerwony dla zimy, wyznacznikiem czasu polowań. Bywa, że Nieśmiertelny nie opuszcza podziemi przez całe lata i mimo iż wampiry instynktownie odczuwają porę dnia, porę roku trudno określić. Pomagają temu świece.

Drzwi Skarbca

Tunele zbudowane zostały na planie odwróconej piramidy, prowadząc głęboko w głąb ziemi, a swą szerokością znacznie przekraczając tereny dookoła Fortu, aż za położoną u jego podnóża Ostoję. Nieśmiertelnie większość czasu spędzają właśnie tu. Odwiedzając rzemieślników w ich podziemnych warsztatach, przechadzając się po podziemnych parkach gdzie drzewa zastąpione są kolumnami, a rośliny rzeźbami. Pogrążają się lekturze w Bibliotece czy oddają się przyjemnością w podziemnej karczmie. Podziemia, to również miejsce zebrań Wielkiej Rady, Loży, Starszyzny i Triady Wampirów.

Skarbiec

Skarbiec jest jednym z miejsc, które wampir może napotkać wędrując tunelami podziemia revarskiego fortu. Jest to obszerne miejsce, w którym rezyduje i którym zarządza jeden z członków Triady - Skarbik. Skarbiec pełni swą podstawową rolę - są w nim gromadzone dobra Nieśmiertelnych, w równej mierze ważne jest złoto i bogactwo, co zapasy krwi, która przechowywana jest w stągwiach wykonanych ze specjalnego rodzaju żelaza, o właściwościach pozwalających na utrzymywanie krwi w stanie świeżym i nienagannym. Artefakty kultury wampirzej są przechowywane wraz z kamieniami szlachetnymi i kosztownościami. Straż skarbca składa się z powołanych do tego obowiązku Siewców Śmierci. Skarbiec jest połączony ze zbrojownią, która wyposaża Nieumarłych w odpowiedni oręż oraz zbroje, pozwalające na przemieszczenie się za dnia poza fortem.

Zajazd "Pod Kroplą Krwi"

Zajazd "Pod Kroplą Krwi"

"W podziemiach, mijając skarbiec można dostać się do jednego z najprzyjemniejszych pomieszczeń w siedzibie. Zapach wina, pieczonego mięsą, krwi. Muzyka grana na lutniach. Ogień palący się w wielkim kominku. Sala ta jest nazywana Miejscem Spotkań. To tu przy butelce piwa, wina, ginu czy lampce krwi można posiedzieć i porozmawiać. Nigdy nie jest pusta, zawsze ktoś się w niej krząta. Po wejściu do niej, można zobaczyć po prawo wielki bar, rozciągający się na całą ścianę. Za ladą baru stoi Karczmarz, a za nim na półkach widnieją butelki i buteleczki trunków. Między jednymi, a drugimi półkami trunków znajduje się potężny rożen i kuchnia. Klimat tego miejsca jest niespotykany. Przyjemy chłód łączy się z ciepłem ognia, a zapach wina mile przenika się z nutą świeżej krwi. Na ścianie, koło baru wisi tablica ogłoszeń na której każdy z Nieśmiertelnych może zamieścić swoje obwieszczenie. [...]"

~ Z dziennika wędrowcy [VI]

"Opowieści z krypty" - obraz inspirowany traktatem "Z dziennika wędrowcy"

W zajeździe panuje mroczna, urzekająca atmosfera. Nieliczni goście Fortu zostają zapraszani do zajazdu na posiłek i miłe spędzenie czasu. Obecność krwiożerczych istot, panujący tu półmrok, ciepło paleniska i zimno kamiennych ścian podziemnego przybytku wzbudza euforię, adrenalina zmieszana z podnieceniem. Wszystko to potęgują opowieści Nieśmiertelnych, o grobowcach, tajemniczych ruinach, mrocznych lochach, ciemnej mocy. Opowieści o upiorach, widmach, nieumarłych. O górskim wichrze szepczącym o umarłych i o mających umrzeć. O górskich strumieniach szemrzących o rzeczach przeszłych i przyszłych.
Zajazdem zajmuje się Karczmarz. Jest to jeden z członków Triady. Wie on o wszystkim co dzieje się w Sabacie, a także ma decydujący głos w Triadzie. Przebywa on zawsze w zajeździe, który opuszcza jedynie na czas ważnych uroczystości czy wydarzeń, związanych bezpośrednio z losem Sabatu.

Sala balowa "Pod Kroplą Krwi" zwana Alkierzem

Za zamkniętymi przez większość czasu drzwiami usytuowanymi obok paleniska znajduje się Alkierz. Schody prowadzące od wejścia kończą się na marmurowej podłodze komnaty. Jest to wielka sala składająca się z otwartych lub półotwartych pomieszczeń. W fortecy wampirów nazywana jest alkierzem, lecz dla większości arystokracji nazywana jest salą balową czy bankietową. To tutaj, w murach tej sali Nieśmiertelni urządzają dostojne bale i uczty. W Alkierzu prowadzone są też dysputy, dyskusje i narady, w których uczestniczyć ma cały niemal Sabat.

Wielka Biblioteka Fortu

Biblioteka

"Jednym z ostatnich miejsc w siedzibie jest Wielka Biblioteka. To właśnie w tym pomieszczeniu znajdują się starożytne rękopisy mówiące od rasie Wampirów. Od wieków dzieła te służą Wampirom w poznaniu ich prastarej potęgi. Niestety, księgozbiór nie jest pełny, a na półkach wciąż są wolne miejsca czekające na nowe dzieła. Po środku Biblioteki znajduje się się czytelnia. W czytelni zawsze urzęduje Bibliotekarz, a więc gdybyś nie znalazł odpowiedzi na swoje pytania w Bibliotece, zgłoś się do niego. Bibliotekarz ma klucz do zamkniętych części Biblioteki, tak więc gdybyś chciał się czegoś dowiedzieć powiedz to, a znajdzie dla Ciebie odpowiednią księgę. [...]"

~ Z dziennika wędrowcy [VI]

"Bibliotekarz" - obraz nieznanego autora.

Biblioteka po powstaniu Sabatu była dość niewielka. Jej zbiory zapełniały ogólnie dostępne książki, pisma, traktaty, dekrety i mapy. Kodeksy, prawa, skrypty i rzemieślnicze zapiski oraz kilkanaście, bardzo starych ksiąg. Jedynych takich egzemplarzy. Większość z tajemnych ksiąg była przechowywana w specjalnym, niedostępnym dla większości skrzydle biblioteki. Po odkryciu Piątej Świątyni i znajdującej się tam Wielkiej Biblioteki Starego Świata oczom Nieśmiertelnych ukazały się setki tysięcy prastarych ksiąg, traktujących o początkach świata. Mówiące o czasach i sprawach, które obecnie są określone jedną doktryną - Mitologią. Odnalezione w zbiorach Piątej Świątyni zapiski, mówią jednak częstokroć o zupełnie innych początkach powstania świata i niektórych ras. Wiedza ta jest pilnie strzeżona przez Wampiry i nieujawniana. Nieśmiertelni w swej mądrości wiedzą ile zła i chaosu wyrządziłaby ona śmiertelnym i rasom, których historie i dzieje wywróciłyby się do góry nogami. Całe zastępy bibliotekarzy z rasy wampirów, elfów i niziołków zabrała się za przepisywanie tysięcy ksiąg. Odpowiednie tomy zostały przekazane bibliotece Fortu Numenoru, a najbardziej kontrowersyjne zamurowane w specjalnym i niedostępnym pomieszczeniu. Zawierają one wiele map z zaznaczonymi nieznanymi wyspami i skarbami, zapiski powstania kilku ras znanych naszej historii oraz kwestie na temat magii i 'bogów'.

Komnata Cieni

Bramy Komnaty Cieni

"Wewnątrz panowała ciemność i chłód, które przyprawiały o dreszcze. Sala ta nie miała okien, w kątach i na wysokich świecznikach porozstawiane były świece. W półmroku, naprzeciwko wielkich drzwi, można było dostrzec trzy potężne trony, wykute w zimnym kamieniu. Sala tworzyła koło, na którym środku był wyryty w kamieniu ogromy pentagram, prawie niewidoczny, gdyby nie świeczniki ustawione na każdym z wierzchołków gwiazdy. W samym środku gwiazdy został wyryty znak Wampirów Numenoru. Dookoła pentagramu stały w półmroku wielkie kolumny, na każdej wisiała jedna pochodnia. Sala była skonstruowana tak, aby wszystko tonęło w mroku, oprócz środka pentagramu. Specjalna konstrukcja sprawiała, że wszystko tonęło w mroku, a więc trony i postacie siedzące na nich, były osłonięte kurtyna cienia skrywającą ich twarze, gesty, był to swego rodzaju kamuflaż. Przeciwnie do wnętrza pentagramu, który był obnażony światłem, tam nie można było skryć swoich emocji. Przy drzwiach od strony zewnętrznej zawsze pełniło wartę 2 Wampirów o randze Siewcy Śmierci. Wewnątrz mogła przebywać tylko Wielka Rada oraz członkowie Najwyższych Urzędów. Za tronami znajdują się małe kamienne drzwi, a za nimi tunel, który po pewnym czasie zwęża się do rozmiarów które może przebyć tylko wampir. [...]" ~ Z dziennika wędrowcy [VII]

Komnata Cieni. To osnute największą czcią miejsce w Sabacie. Zasiada tu Wielka Rada. Władca Sabatu, jego zastępca zwany Ostrzem Cienia i trzeci wampir, który odznaczył się oddaniem dla spraw Sabatu. Te trzy istoty to władcy Nocy, a ona jest Cieniem ziemi, po której stąpają.