Z Forumowy system RPG Marant
O lokalizacji
Ostoja jest największą na ziemiach Valfden osadą wysuniętą na północ. Jest też największą osadą zamieszkałą w przeważającej większości przez myśliwych i łowców. Położona jest u stół Fortu Numenoru, w gminie Numenoru. Jej powstanie datowane jest na rok 10. III ery, kiedy to na ziemiach Revar powstało Trójprzymierze. Początkowo wioska myśliwska Ostoja miała zapewniać dostawy pożywienia i trofeów dla Trójrzymierza, a swoimi dostawami zaopatrywać wszystkie cztery warownie północy. Powstanie w Dolinie Numenoru wioski myśliwskiej spotkało się z wielkim entuzjazmem łowców valfdeńskich, zwłaszcza tych z północy. Z możliwości osiedlenia się w Ostoi skorzystało wielu myśliwych, którzy po upadku gildii myśliwych na wyspie Marant nie znalazło dla siebie dogodnych warunków do bytowania na Valfden. Istotnymi powodami dla osiedlenia się tam dużej liczby myśliwych była obfitość zwierzyny, rozległe połacie hrabstwa i dogodne rynki zbytu. Tereny revarskiego hrabstwa nie były wykorzystywane rolniczo w sposób grabieżczy, dzięki czemu panowały tutaj głównie puszcze i górskie lasy obfitujące w dziką zwierzynę. Zdobyte trofea podczas łowców od wiosny aż do jesieni pozwalały na utrzymanie rodzin, domostw i spokojne przezimowanie w Ostoi do kolejnego veris.
Po rozpadzie Trójprzymierza, wymiana pomiędzy zamkami znacznie się zmniejszyła. Role warowni północy uległy zmianie, tak samo jak rola Ostoi. Z wioski myśliwskiej przerodziła się do tego czasu w osadę. Wspierany przez hrabiego Cadacusa rozwój Ostoi doprowadził do utworzenia gildii Łowczych Królewskich. Jako gildia z królewskimi nadaniami Ostoja rozrosłą się i stała się główną osadą północy, prześcigając w popularności handlowe miasto Metr. Popularność osady wzrosła, przez co sprowadzili się do niej nowi myśliwi, porzucając niepewne łowiska w valfdeńskiej dżungli, czy coś uszczuplone przez rolnictwo tereny nizin. Północ nadal oferowała wystarczającą ilość pracy, która w Ostoi zawsze spotykała się z pomocną dłonią. W czasie istnienia Łowczych Królewskich w osadzie osiedlonych było na stałe 150 rodzin myśliwskich, różnych ras, narodowości i specjalizacji.
Wraz z "Dekretem o Uwolnieniu" zamieszkujący wampirzą twierdzę Nieśmiertelni w większości się udały się do Zamku Tysiąca Wież. Miało to jednak destrukcyjny skutek dla Ostoi. Myśliwi zebrawszy swoje rzeczy ruszyli do swych kwater w lasach i górach, pozostali zaczęli rywalizować ze sobą o lepsze miejsca i pozostawione w magazynie trofea oraz chowańce. Wraz z brakiem ingerencji hrabiego Ostoja wyludniała się, aż do pozostania w niej garstki kilkudziesięciu osób. Ludzie zaczęli drzeć koty z elfami, elfy z krasnoludami, krasnoludy wypięły się na niziołków, które pierwsze się obraziły i odeszły. Ostoja podzieliła się na obozy, ale nie była już Ostoją. Wtedy też pojawiły się pierwsi renegaci wampirzego rodu. Niechcących się podporządkować myśliwych zamknięto w klatkach. Kilka nocy później przez góry od strony Blavic An przeszły wupy, zdegenerowane wampiry. Myśliwi daremnie stawiali opór, zostali zabici i zjedzeni, a Ostoja popadła w ruinę. Od lat nie ma wieści z tej porzuconej przez bogów osady.