Z Forumowy system RPG Marant
(→Paladyn) |
|||
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
*[[Konrad|Konrad]] | *[[Konrad|Konrad]] | ||
*[[Niclas|Niclas]] | *[[Niclas|Niclas]] | ||
| + | *[[Zariel]] | ||
| Linia 47: | Linia 48: | ||
==Rycerz== | ==Rycerz== | ||
| − | [[File: Bractwo_switu_rycerz.jpg| | + | [[File: Bractwo_switu_rycerz.jpg|400px]]<br> |
| − | + | Gdy rekrut wzmocni już swoje ciało, nabierze krzepy i opanuje techniki walki na zadowalającym poziomie, będzie mógł przystąpić do próby, by zostać pasowanym na rycerza. Jeżeli test wypadnie pomyślnie, składa on przysięgę i obiecuje przed swoim bogiem bronić i służyć. Nowo mianowany rycerz otrzymuje dwupokojową kwaterę i dostęp do lepszego wyposażenia, w skład którego wchodzi wytrzymała zbroja niepłytowa z najlepszej stali. Zaczyna poznawać zwyczaje i techniki walki istot nieumarłych i magicznych, samemu rozwijając posługiwanie się różnymi broniami obuchowymi. Uczy się pierwszej pomocy na polu walki, by móc pomagać doraźnie swoim towarzyszom w razie potrzeby. Jako doświadczony wojownik staje się postrachem wśród bandytów i plugawych istot, które zagrażają spokojnemu życiu mieszkańców królestwa. Jego wiara pozwala stawić czoła nawet najsłabszym z demonów z otchłani. | |
==Paladyn== | ==Paladyn== | ||
| − | [[File: Bractwo_switu_paladyn.jpg| | + | [[File: Bractwo_switu_paladyn.jpg|400px]]<br> |
| − | + | Rycerz, który uważa, że jego umiejętności są już na tyle duże, że obecna ranga hamuje jego rozwój, staje do próby. Udowadnia w niej, że jest godny przywdziać wspaniałą zbroję płytową, stać się mistrzem walki błogosławioną bronią i otrzymać dar magii. Stać się paladynem. Zartat obdarza go wtedy ułamkiem swojej światłości, dopuszczając do możliwości poznania zaklęć z żywiołu życia i śmierci. Jako mistrz walki budzi postrach najlepszych wojowników, jest dla wielu mentorem i nauczycielem. Rekruci słuchają jego słów z nabożnym szacunkiem modląc się o to, by któregoś dnia również stać się kimś tak jak on sam. Wszelkie plugawe istoty drżą przed jego mocą, a dar magii wymusza respekt nawet wśród potężniejszych magów. Niektórzy potrafią nawet pokonać demona wyższego rzędu. Za zasługi wobec swoich braci zakonnych paladyn otrzymuje wielopokojowe komnaty. Jeżeli zaś przysłużył się w znaczny sposób królestwu, sam król może nadać mu tytuł szlachecki podczas ceremonii święceń paladyńskich. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
==Święty mściciel== | ==Święty mściciel== | ||
[[File: Bractwo_switu_swiety_msciciel.png|300px]]<br> | [[File: Bractwo_switu_swiety_msciciel.png|300px]]<br> | ||
| − | Zadaniem | + | Zadaniem bractwa jest nie tylko obrona Valfden, ale i wiary. Ci spośród paladynów, którzy każdym swoim czynem pokazują oddanie wobec boga Zartata, doczekują się tytułu świętego mściciela. Łaska Zartata spływa na nich szerokim strumieniem, a oni wykorzystują swoje błogosławione umiejętności bojowe, by siać postrach wśród najstraszliwszych demonów i nieumarłych. Hordy plugastw stają się bezbronnymi owieczkami, gdy przychodzi im stanąć twarzą w twarz z tak niezwykłym wojownikiem. Mściciel potrafi wzmocnić swoich towarzyszy w boju, albo zesłać na swoich wrogów święte światło Zartata. Są bowiem potęgą, zbrojnym ramieniem tego, którego zowią Panem Światła. |
==Anioł== | ==Anioł== | ||
| − | [[File: Bractwo_switu_aniol.jpg| | + | [[File: Bractwo_switu_aniol.jpg|400px]]<br> |
Anioły są wcieleniem niebiańskich sług Zartata i jako takie stanowią najdoskonalszy obraz jego potęgi. To istoty światła niezwykle groźne w walce, których ataki zawsze niosą śmierć. W ręku dzierżą błyskawice zamiast mieczy, a ich niewątpliwie boskie pochodzenie czyni ich niezastąpionymi w starciu ze sługami mrocznych bóstw. Anioła nie można zabić, jeśli jego ciało zostanie zniszczone, zamieni się on w niematerialnego ducha, który zacznie poszukiwać nowego naczynia, by powrócić do świata żywych i godnie służyć Zartatowi. | Anioły są wcieleniem niebiańskich sług Zartata i jako takie stanowią najdoskonalszy obraz jego potęgi. To istoty światła niezwykle groźne w walce, których ataki zawsze niosą śmierć. W ręku dzierżą błyskawice zamiast mieczy, a ich niewątpliwie boskie pochodzenie czyni ich niezastąpionymi w starciu ze sługami mrocznych bóstw. Anioła nie można zabić, jeśli jego ciało zostanie zniszczone, zamieni się on w niematerialnego ducha, który zacznie poszukiwać nowego naczynia, by powrócić do świata żywych i godnie służyć Zartatowi. | ||
| + | {| | ||
| + | | | ||
==Archanioł== | ==Archanioł== | ||
| − | [[File: Bractwo_switu_archaniol.jpg| | + | [[File: Bractwo_switu_archaniol.jpg|445px]]<br> |
| − | + | Archanioł to dowódca anielskich zastępów w służbie Pana Światła Zartata. Prowadzi jego armie w niekończących się walkach przeciwko wcieleniom zła, które stąpają po różnych domenach różnych światów. Archanioł jest ucieleśnieniem marzeń obrońców wiary, ostatnim bastionem sprawiedliwości i personifikacją łaski i błogosławieństwa, jakimi Zartat obdarzył swoich ukochanym wyznawców. By stać się taką istotą, anioł musi porzucić swoją materialną powłokę, którą nosił na co dzień i przeistoczyć się w ducha, który kryje się pod najwspanialszą zbroją wykonaną z anielskich stopów rud metali. Z racji stania się bytem czysto astralnym, archanioł jest postacią nieśmiertelną, której duch oczekuje tylko na wypełnienie następnego boskiego naczynia - nie można go zabić, nie można unicestwić. Można tylko odpędzić, bądź złą mocą uwięzić. Archanioł roztacza wokół siebie aurę Zartata, która wzmacnia sojuszników w boju. | |
| − | + | | | |
| − | + | ||
==Żniwiarz== | ==Żniwiarz== | ||
| − | [[File: Bractwo_switu_zniwiarz.jpg| | + | [[File: Bractwo_switu_zniwiarz.jpg|400px]]<br> |
| − | + | Żniwiarz jest uosobieniem tego, co w życiu pozornie najbardziej tragiczne, ale i zdecydowanie najbardziej pewne - śmierci. Jest egzekutorem Pana Światła, najwspanialszym żołnierzem Zartata, posłańcem i wykonawcą jego karzącej woli. Jego pojawienie się zwiastuje koniec doczesnego istnienia. Żniwiarz jest niematerialnym bytem, w którego może przemienić się anioł, jeżeli tylko okaże się odpowiednio wytrwały i obierze ścieżkę kary, nie błogosławieństwa. Jego astralne skrzydła, potężny oręż i niepojęta moc sprawiają, że stał się idealną istotą, która wymierza sprawiedliwość pośród światów. Potęga Żniwiarza przekracza wyobrażenia każdego śmiertelnika. Posłany do walki przez swojego Pana sieje postrach wśród wrogów boskiego Anioła. | |
| + | |} | ||
Aktualna wersja na dzień 09:45, 10 mar 2018
Spis treści
O organizacji
Bractwo świtu, zwane również zakonem braci, jest schronieniem dla ludzi prawych, gotowych do poświęceń. Organizacja powstała w wyniku połączenia elitarnego oddziału 251 i zakonu świtu, co daje jej rangę organizacji państwowej. Bractwo zapewnia swoim członkom tygodniowy żołd, uzbrojenie, posiłki, miejsce do spania, a także pracę. Celem organizacji jest walka ze złem i magami-regeneratami. Umiejętności wyszkolonego zakonnika pozwalają stoczyć pojedynek nawet z najgorszym i najniebezpieczniejszym stworzeniem zła. Wiara zakonu skierowana jest tylko do jednego boga - Zartata, który to powstał z dawnego patrona paladynów - Innosa. Swoją siedzibę posiada na południe od miasta Efehidon, na wysokim wzniesieniu, w miejscu dawnych zabudowań armii.
Historia
Bractwo świtu to fuzja dwóch wielkich organizacji działających przed laty na wyspie Valfden, mowa tu o zakonie świtu i oddziale 251. Połączenie tych dwóch wydawać by się mogło całkowicie różnych gildii zaowocowało powstaniem pierwszego prawdziwego zakonu rycerskiego. Sam boski Zartat zesłał na pierwszych zakonników swe błogosławieństwo łącząc w jedno bezwzględną siłę regularnego wojska z darem magii zakonników świtu. Tak powstali pierwsi paladyni, których celem była walka ze złem tego świata. Bractwo świtu stało się więc orędownikiem pokoju i dobra, konsekwentnie usuwając wszystko to co związane było z siłami ciemności. Przez kilka pierwszych lat swojego istnienia nie zyskało jednak zbytniego szacunku w oczach samych mieszkańców gdyż ówczesna rada zinterpretowała polecenie Zartata zbyt dosłownie, kreując paladynów na bezwzględnych inkwizytorów. Szkalując i inwigilując lokalną ludność za wszelką cenę próbowali odnaleźć w ich postępowaniu jakieś związki z czarną magią. Widząc to okrucieństwo i bezwzględność swoich sług Zartat odwrócił od nich a jego błogosławieństwo przestało spływać na paladynów. Pozbawiony boskiego opiekuna zakon braci rozpadł się a sami paladyni rozpierzchli się po całej wyspie. W niewyjaśnionych okolicznościach zaginął również wielki mistrz, tytułujący się mianem inkwizytora. Wielu sądzi, że postradał zmysły i zginął gdzieś próbując dalej walczyć w imię Zartata, lecz nigdy nie odnaleziono jakiegokolwiek potwierdzenia tych słów.
Przez dosyć długi okres czasu bractwo świtu pozostało uśpione i tylko kilku wiernych starym prawom braci dbało o niszczejący klasztor wciąż wierząc, że kiedyś nadejdzie dzień odpuszczenia win, a święty ogień Zartata ponownie zapłonie w ich sercach. Mówi się, że wiara zdolna jest góry przenosić, i w przypadku bractwa świtu słowa te okazały się prawdą. Przekonało się o tym kilku zakonników, którym objawił się sam posłaniec nadziei. Bractwo świtu przeżyło kolejne narodziny, a nowa rada zadbała, by w sercach braci ciągle żyło przykazanie Zartata, który nakazał paladynom bezinteresowną służbę wszystkim potrzebującym, bez względu na rasę czy pozycję społeczną. Każdy, kto będzie prosił zostanie wysłuchany, a zakonnicy z największą uwagą postarają się rozwiązać nękający go problem.
Bogowie są nieśmiertelni, nawet umierając pozostawiają na tym świecie część swojej mocy. Innos pozostawił po sobie niebiańskie istoty - anioły. Dotąd krążyły o nich jedynie legendy, żaden śmiertelnik nie widział na własne oczy skrzydlatej istoty, wysłannika Zartata. W dniu próby, kiedy członkowie bractwa świtu mierzyli się z przewyższającymi ich liczebnością demonami bóg wysłuchał modlitw gotowych umrzeć za niego wojów. Otoczeni przez prawie setkę demonów rycerze czekali na pewną zgubę, gdy z niebios zstąpiły anioły rozprawiając się z pomiotami otchłani. Zariel - jedna z aniołów, sług Zartata zapowiedziała swoją pomoc w walce z demonami. Odtąd zamieszkała w murach siedziby bractwa świtu, by dzielić się z zakonnikami łaską Zartata. Wyniesieniem za zasługi dla boga światła jest przyjęcie niebiańskiej łaski i stanie się jednym z aniołów.
Postacie niezależne (NPC)
Rekrutacja
Rozwój i rangi
Jak w każdej wielkiej organizacji również w bractwie świtu występuje hierarchiczny podział zakonników. Rangi wprowadzają podział wiążący się przede wszystkim ze specyfiką wykonywanych zadań, umiejętnościami oraz doświadczeniem danego zakonnika. Awans możliwy jest tylko poprzez spełnienie wymagań związanych z daną rangą.
Rekrut
Rekrutem zwykło się tytułować każdą nowo przyjętą do bractwa osobę. Zazwyczaj posiadają oni dość skromne umiejętności bojowe i niezbyt rozwinięty majątek osobisty. Mimo to podobnie jak inni wchodzą w skład wspólnoty zakonnej więc mają wpływ na to, co dzieje się w bractwie. Z uwagi na bezpieczeństwo szkolenie rekruta prowadzone jest wraz z bardziej doświadczonym instruktorem, a jako przeciwników stawia się przed nim pospolite leśne bestie i mniej groźnych nieumarłych. Na wstępie każdy rekrut przechodzi rytuał w klasztorze, gdzie składa w ofierze własną krew, w zamian otrzymując dar intuicji, który pozwala mu na efektywniejsze wykonywanie posługi. Rekrut powinien jak najszybciej postarać się o własny pokój i rozpocząć szkolenie bojowe.
Rycerz
Gdy rekrut wzmocni już swoje ciało, nabierze krzepy i opanuje techniki walki na zadowalającym poziomie, będzie mógł przystąpić do próby, by zostać pasowanym na rycerza. Jeżeli test wypadnie pomyślnie, składa on przysięgę i obiecuje przed swoim bogiem bronić i służyć. Nowo mianowany rycerz otrzymuje dwupokojową kwaterę i dostęp do lepszego wyposażenia, w skład którego wchodzi wytrzymała zbroja niepłytowa z najlepszej stali. Zaczyna poznawać zwyczaje i techniki walki istot nieumarłych i magicznych, samemu rozwijając posługiwanie się różnymi broniami obuchowymi. Uczy się pierwszej pomocy na polu walki, by móc pomagać doraźnie swoim towarzyszom w razie potrzeby. Jako doświadczony wojownik staje się postrachem wśród bandytów i plugawych istot, które zagrażają spokojnemu życiu mieszkańców królestwa. Jego wiara pozwala stawić czoła nawet najsłabszym z demonów z otchłani.
Paladyn
Rycerz, który uważa, że jego umiejętności są już na tyle duże, że obecna ranga hamuje jego rozwój, staje do próby. Udowadnia w niej, że jest godny przywdziać wspaniałą zbroję płytową, stać się mistrzem walki błogosławioną bronią i otrzymać dar magii. Stać się paladynem. Zartat obdarza go wtedy ułamkiem swojej światłości, dopuszczając do możliwości poznania zaklęć z żywiołu życia i śmierci. Jako mistrz walki budzi postrach najlepszych wojowników, jest dla wielu mentorem i nauczycielem. Rekruci słuchają jego słów z nabożnym szacunkiem modląc się o to, by któregoś dnia również stać się kimś tak jak on sam. Wszelkie plugawe istoty drżą przed jego mocą, a dar magii wymusza respekt nawet wśród potężniejszych magów. Niektórzy potrafią nawet pokonać demona wyższego rzędu. Za zasługi wobec swoich braci zakonnych paladyn otrzymuje wielopokojowe komnaty. Jeżeli zaś przysłużył się w znaczny sposób królestwu, sam król może nadać mu tytuł szlachecki podczas ceremonii święceń paladyńskich.
Święty mściciel
Zadaniem bractwa jest nie tylko obrona Valfden, ale i wiary. Ci spośród paladynów, którzy każdym swoim czynem pokazują oddanie wobec boga Zartata, doczekują się tytułu świętego mściciela. Łaska Zartata spływa na nich szerokim strumieniem, a oni wykorzystują swoje błogosławione umiejętności bojowe, by siać postrach wśród najstraszliwszych demonów i nieumarłych. Hordy plugastw stają się bezbronnymi owieczkami, gdy przychodzi im stanąć twarzą w twarz z tak niezwykłym wojownikiem. Mściciel potrafi wzmocnić swoich towarzyszy w boju, albo zesłać na swoich wrogów święte światło Zartata. Są bowiem potęgą, zbrojnym ramieniem tego, którego zowią Panem Światła.
Anioł
Anioły są wcieleniem niebiańskich sług Zartata i jako takie stanowią najdoskonalszy obraz jego potęgi. To istoty światła niezwykle groźne w walce, których ataki zawsze niosą śmierć. W ręku dzierżą błyskawice zamiast mieczy, a ich niewątpliwie boskie pochodzenie czyni ich niezastąpionymi w starciu ze sługami mrocznych bóstw. Anioła nie można zabić, jeśli jego ciało zostanie zniszczone, zamieni się on w niematerialnego ducha, który zacznie poszukiwać nowego naczynia, by powrócić do świata żywych i godnie służyć Zartatowi.
Archanioł
|
Żniwiarz
|
