O lokacji

Sporej wielkości wioska leżąca mniej więcej po środku gminy Javemir, Miodowo byłoby kolejną niczym nie wyróżniającą się osadą gdyby nie to że jest jednym z największych dostawców - a zarazem producentów - miodu. Również pitnego. Tutejsze produkty uważa się za nie tyle co najlepsze w gminie, dystrykcie czy hrabstwie. Nie, tutejsze słodkości i trunki produkowane przy pomocy płynnego złota produkowanego przez miejscowe pszczoły są najlepsze w kraju. Z innych ciekawych rzeczy warto nadmienić że nad okolicą góruje potężny zamek Bastardo.

Najważniejsze miejsca

Ule

Ciężko nazwać to jednym miejscem gdyż ule są praktycznie wokół całej wioski. Jedne z uli są ustawione przy lesie, dzięki czemu powstaje w nich miód spadziowy, jeden z lepszych miodów szczególnie dla górników i ogólnie osób pracujących pod ziemią. Dla innych uli specjalnie posadzone zostały kwiaty z których to miód miał specjalne właściwości. A jeszcze inne po prostu stały i powstawał tam miód wielokwiatowy. Samą budową ule różniły się od innych które można było spotkać, jednak swoją rolę spełniały tak jak powinny, a to jak wyglądały zawdzięcza się jednemu człowiekowi , który to właśnie taką miał inwencje twórczą kiedy je robił.

Piwnice z beczkami

Takich to piwnic, na teranie wioski było co najmniej kilka, jednak to ta jedna jest znana nie tylko przez mieszkańców wioski. Ogromna piwnica a w niej ogromne dębowe beczki. W tych o to beczkach z miodu robił się dosłownie złoty trunek - Miód pitny. Był głównym produktem zarówno spożywanych przez mieszkańców jak i eksportowanym. Aby tak wielki beczki mogły przynosić dochody najpierw trzeba było je zrobić, powstawanie takiej beczki trwa dobrych kilka lat, A później by wypełnić taką beczkę trzeba jeszcze kilku dób. Wpierw do beczki wlewa się uwodniony miód, aby następnie dolać wody i wcześniej przygotowane specjalną macierz drożdżową czego w przypadku wina nie trzeba robić. W całym procesie najgorszy był czas oczekiwania gdyż na mocniejsze, bardziej wykwintne miody trzeba czekać nawet cztery lata. dlatego taki miód tworzony jest co roku w ilości jednej beczki, a w pozostałych są czwórniaki i piątaki, na które nie trzeba czekać dłużej niż rok. ulokowanie beczek pod ziemią sprawiało że miód pitny miał stałą, niezmienną temperaturę aby w spokoju dojrzewać. Specjalny kranik u spodu beczki był wbity kilka centymetrów nad dnem, ktoś mógłby pomyśleć że to marnotrawstwo jednak to celowe ich umiejscowienie. Dzięki temu, osad który się zbiera na dnie, nie trafia do butelek, gdyż pogorszył by zarówno ich smak jak i klarowność.

Stary młyn

Miodowo niegdyś nie nazywało się Miodowem, było zwyczajną osadą utrzymującą się z hodowli bydła i uprawy zburz. Pozostałością po tym jest stary młyn na obrzeżu w którym to przerabiano zborze na mąkę. Zbudowany był tak by energia płynącej wody mogła zasilać koło młynarskie. Budynek ten w całości wykonany został z drewna. Od dawna nieużywany, lub używany sporadycznie. Od kiedy wioska zaczęła zajmować się miodami, wszystkie pola uprawne zostały przekształcone tak aby pszczoły dawały najwięcej miodu, przez co na zborze zabrakło miejsca. Miejsce przez swoja urokliwą czystą wodę, oraz względny spokój i ciszę, często jest odwiedzane przez zakochanych nastolatków. W nocy w tafli wody przepięknie odbija się światło księżyca, co nadaje sensu nocnym schadzką.